Γεννήθηκα στη Σάμο. Η ομορφιά της φύσης, τα ταξίδια σε Ανατολή και Δύση, το ιστορικό παρελθόν της πατρίδας μου, καθώς και τα προβλήματα του καιρού μας, που απασχολούν τους νέους αλλά και κάθε σημερινό άνθρωπο, μου δίνουν ερεθίσματα και είναι οι πηγές έμπνευσης των έργων μου.

Όταν ανακάλυψα ότι ήθελα να αφοσιωθώ στο διάβασμα και στο γράψιμο και να έρθω κοντά στα παιδιά και στον κόσμο τους, άφησα τη δουλειά μου στην Αμερικανική Πρεσβεία και ρίχτηκα στην περιπέτεια της γραφής. Τα βιβλία που έχω γράψει μέχρι σήμερα αγαπήθηκαν όχι μόνο από τους μικρούς αλλά και από τους μεγάλους. Η Ακαδημία Αθηνών έδωσε Έπαινο στο Αυγό της έχιδνας, το Yπουργείο Πολιτισμού βράβευσε με το Κρατικό Βραβείο το Xαμόγελο της Εκάτης. Τα Δάκρυα της Περσεφόνης αναγράφηκαν στον Τιμητικό Πίνακα της ΙΒΒΥ και το Διπλό ταξίδι τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Είμαι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και μέλος του Δ.Σ. του περιοδικού Διαδρομές.

Ήμουν υποψήφια της χώρας μας για το διεθνές Βραβείο Άντερσεν 2000.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2012 ανακοινώθηκαν οι τιμητικές διακρίσεις της Ακαδημίας Αθηνών για το 2012 σε ανθρώπους των γραμμάτων, των επιστημών, της τέχνης και της προσφοράς.

Η συγγραφέας Λίτσα Ψαραύτη τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη για το σύνολο του έργου της.

Για τη βράβευση της αυτή η συγγραφέας είπε:

«Χαίρομαι γιατί στο πρόσωπό μου βραβεύεται και η παιδική λογοτεχνία.

Κι ενώ η Ελλάδα εκτός από την οικονομική κρίση, περνάει και κρίση αξιών, οι συγγραφείς με τα βιβλία τους προσφέρουν στα παιδιά, χαρά, ψυχαγωγία, ξεκούραση και το βοηθούν να αποκτήσει κριτικό πνεύμα, αφού είναι γνωστό ότι το βιβλίο κρύβει τεράστιες δυνάμεις μόρφωσης, αλλά και ψυχικής και ηθικής ανύψωσης.

Είναι παρήγορο το γεγονός ότι το παιδικό βιβλίο βρίσκεται σε άνθιση τα τελευταία χρόνια. Όσο περνάει ο καιρός, γονείς και εκπαιδευτικοί καταλαβαίνουν το μεγάλο ρόλο του παιδικού βιβλίου και συνειδητοποιούν πόσο βοηθάει το παιδί να αναπτύξει τη φαντασία του, να ωριμάσει ψυχολογικά και να αποκτήσει ελεύθερη συνείδηση. Στην ηλικία που το παιδί δημιουργεί τα πρότυπά του, διαβάζει και ζει το καθετί, ταυτίζεται με τους ήρωες, τα βιβλία πρέπει να του μιλούν για τις ανθρώπινες αξίες. Να το κάνουν να καταλάβει τί είναι αγάπη, φιλία, σεβασμός, τιμιότητα, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Ο συγγραφέας με υπευθυνότητα, τρυφερότητα και ευαισθησία θα πλησιάσει την παιδική ψυχή χωρίς να την πληγώσει, θα στάξει βάλσαμο στην ψυχή του, θα το λυτρώσει από τη σύγχυση και το άγχος. Γιατί όπως λέει και ο Πλούταρχος στα Ηθικά, "ο νους του παιδιού δεν είναι ένα δοχείο για να το γεμίσουμε, αλλά μια εστία που μας περιμένει να τη ανάψουμε". Και το παιδικό βιβλίο είναι η φλόγα που θα ανάψει την εστία.»