Απόσπασμα
Πετάω το σακίδιο και μπαίνω στο facebook. Έχω περάσει μια απαίσια μέρα και θέλω όσο τίποτα στον κόσμο να μιλήσω με τον Jerry7. Πετάω από τη χαρά μου, είναι online.
Jerry7: Σε περίμενα, μωρό μου. Πώς πήγε η πρώτη μέρα στο σχολείο;
Ira14: Χάλια.
Jerry7: Δηλαδή; Τι έγινε;
Σκέφτομαι στα γρήγορα.
Ira14: Φαίνεται ότι οι καθηγητές ήθελαν να μας εκδικηθούν για το πασχαλινό καθισιό και μας έβαλαν άπειρες σελίδες για διάβασμα.
Jerry7: Δε σε φοβάμαι εσένα. Είσαι έξυπνη, μελετηρή, θα τα καταφέρεις. Αν δυσκολεύεσαι, εγώ θα σε βοηθήσω στα μαθηματικά, στη φυσική, στη χημεία. Είμαι πάντα κοντά σου για να σε ακούω, είσαι η αδελφή ψυχή.
Ira14: Σ’ ευχαριστώ, Jerry… οι γονείς μου με θεωρούν ακόμα μωρό.
Jerry7: Είναι καιρός να τους δείξεις ότι μεγάλωσες και ότι μπορείς να παίρνεις μόνη σου αποφάσεις.
Ira14: Τι εννοείς;
Jerry7: Ετοιμάσου, γιατί σύντομα θα συναντηθούμε. Με πιάνει πανικός.
Ira14: Πόσο σύντομα;
Jerry7: Το Σάββατο γίνεται ένα πάρτι και είσαι καλεσμένη.
Ira14: Ποιος το κάνει;
Jerry7: Ένας φίλος.
Ira14: Δε με αφήνουν οι γονείς μου να πηγαίνω σε σπίτια αγνώστων.
Jerry7: Δε θέλεις να με γνωρίσεις;
Ira14: Το θέλω πάρα πολύ, αλλά δε γίνεται…
Jerry7: Λοιπόν, έχω σχέδιο. Θα αφήσεις τους γονείς σου να κοιμηθούν και θα το σκάσεις.
Ira14: Τρελάθηκες; Κι αν ξυπνήσει η μαμά και δε με βρει στο κρεβάτι μου;
Jerry7: Θα βάλεις κάτω από την κουβέρτα μαξιλάρια γιανα φαίνεται ότι κοιμάσαι.
Ira14: Φοβάμαι. Δεν το έχω σκάσει ποτέ από το σπίτι μου.
Jerry7: Το Σάββατο θα κάνεις την αρχή.
Ira14: Άφησέ με να το σκεφτώ…
Jerry7: Μωρό μου, δεν αντέχω άλλο. Ανυπομονώ να σε γνωρίσω. Πόσο θα με βασανίζεις ακόμα;
Ira14: Καλά… τα λέμε αργότερα…
Μου έχουν κοπεί τα γόνατα. Είναι τετάρτη και πρέπει σύντομα ν’ αποφασίσω. Θέλω να συναντήσω τον Jerry όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, αλλά πώς; Θα με σκοτώσει η μαμά αν καταλάβει ότι το έσκασα μέσα στη νύχτα. Γιατί όμως δεν ανησυχεί και για τον Θανάση; Γιατί εκείνος γυρίζει ό,τι ώρα θέλει κι εγώ δεν μπορώ να πάω σ’ ένα απλό πάρτι; Τόσο κακό είναι; Στο κάτω κάτω πάω να συναντήσω το αγόρι που αγαπώ και με αγαπάει κι όχι έναν άγνωστο. Ο Jerry7 δεν πρόκειται να με πειράξει. Θα με προσέχει και θα με γυρίσει σώα στο σπίτι. Έχω μπει στα δεκατέσσερα και δικαιούμαι να κάνω και καμιά αταξία. Και σιγά την αταξία…Σε πάρτι θα πάω. γιατί τα άλλα κορίτσια τα αφήνουν οι γονείς τους και μάλιστα με άγνωστα παιδιά; Πέφτω να κοιμηθώ, αλλά δε με παίρνει ο ύπνος. Σκέφτομαι τη συνάντησή μου με τον Jerry και λιώνω από αγαλλίαση.
Περίληψη
Όταν η οικονομική κρίση «βάζει λουκέτο» στο κατάστημα του πατέρα της, η πλούσια ζωή της νεαρής Ηλέκτρας ανατρέπεται. Όλα είναι καινούρια γι’ αυτήν, το δημόσιο γυμνάσιο, το μικρό σπίτι στο ισόγειο των παππούδων της, η έλλειψη φίλων, η κατάθλιψη του πατέρα της που βρίσκει διέξοδο στο αλκοόλ.
Η μόνη χαρά της είναι το αγόρι που γνώρισε στο facebook, ο Jerry7. Τον εμπιστεύτηκε, πίστεψε ότι την ερωτεύτηκε, αλλά η σχέση τους θα έχει απρόσμενα οδυνηρή εξέλιξη.
Το μυθιστόρημα αγγίζει σύγχρονα θέματα με δύναμη και ρεαλισμό. Την οικονομική κρίση, την αποξένωση της οικογένειας, τους κινδύνους από τον ηλεκτρονικό εκφοβισμό στα σχολεία, την είσοδο των νεοναζί στα σχολεία, αλλά και τη δύναμη και τη βοήθεια που χρειάζεται κανείς για να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Κριτικές
Η Λίτσα Ψαραύτη είναι γνωστό ότι δραστηριοποιείται κυρίως στο χώρο του κοινωνικού εφηβικού μυθιστορήματος και προσεγγίζει σύγχρονα θέματα χωρίς να διστάζει να δείξει πλευρές της ζωής που είναι σκληρές. Ο ρεαλισμός που είναι ένα από τα βασικά της αφηγηματικά χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να φορά μάσκα χαμόγελου, όταν με σαφή πρόθεση επιδιώκει η συγγραφέας όχι απλά να πληροφορήσει αλλά να αποκαλύψει όλες τις πτυχές της ζωής. Εξ άλλου αυτός είναι και ο στόχος του κοινωνικού μυθιστορήματος, να προετοιμάσει τον έφηβο αναγνώστης για την πραγματικότητα. [...] Το σύγχρονο όμως μυθιστόρημα και ειδικά η Ψαραύτη κατασκευάζει μια εφηβεία που βρίσκεται στο κέντρο των γεγονότων, κοινωνικών και πολιτικών και που οι ήρωές του συμμετέχουν ως δρώντα και δεν μένουν απαθείς σε όσα γύρω τους συμβαίνουν. [...] Η Ψαραύτη μιλά χωρίς περιστροφές, δείχνει αντιδράσεις, συμπεριφορές, συναισθήματα… Παράλληλα στο μυθιστόρημα αναδεικνύεται, εξ ίσου δυναμικά, και ένα τρίτο θέμα, αυτό της διαχείρισης του facebook από τους έφηβους. [...] Το τέλος αισιόδοξο, που δείχνει την πρόθεση της συγγραφέα να μην απογοητεύσει τους έφηβους αναγνώστες της, αλλά να τους πείσει ότι η ζωή όσο σκληρή και να γίνεται κάποιες φορές, πάντα υπάρχουν τρόποι που όλα μπορούν να ξανακερδηθούν. Η Ψαραύτη με επιτυχία σκανάρει μια οικογένεια του σήμερα και τις ανησυχίες των εφήβων, τον σχολικό εκφοβισμό κ.α. Με στοιχεία έντονου διαλόγου και σφιχτή πλοκή, διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και βοηθά να «τρέχει» η ανάγνωση και ο αναγνώστης να μένει στις σελίδες του.
Κριτική της Τασούλας Τσιλιμένη στο http://www.oanagnostis.gr/i-foni-ton-efivon-sto-sigchrono-efiviko-mithistorima/
Σχόλια