Περίληψη

Ο δεκαεξάχρονος Τομ Χάρβι είναι ένα φυσιολογικό αγόρι που ζει σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Λονδίνου. Όλα αυτά πριν από το ατύχημα…
Όταν τα τμήματα ενός iPhone σφηνώνονται στον εγκέφαλό του με ταχύτητα 124 χιλιομέτρων την ώρα και η δύναμη του κινητού ξαφνικά εμφυτεύεται στον ίδιο, ο Τομ αλλάζει. Τώρα πια έχει την ευκαιρία ή την υποχρέωση να αποφασίσει, ως ηθικός κριτής, ποιον πρέπει να τιμωρήσει το φωσφορίζον alter ego του, το iBoy…
Στις καινούριες υπερδυνάμεις που ξαφνικά αποκτά ο Τομ συμπεριλαμβάνεται η άμεση πρόσβαση –μέσα από το κεφάλι του– σε κάθε πληροφορία, ταξινομημένη ή απόρρητη, στο διαδίκτυο, ενώ μπορεί ακόμη να καταγράφει και να ελέγχει τη δραστηριότητα οποιουδήποτε κινητού τηλεφώνου στον κόσμο. Και φυσικά −το καλύτερο!− μπορεί να προκαλεί ηλεκτροπληξία στους αντιπάλους του διοχετεύοντάς τους συγκεκριμένες δόσεις ενέργειας.
Το δεκαεξάχρονο αγόρι, στην προσπάθειά του να βρει τον τρόπο να αξιοποιήσει τη δύναμή του, συγκρίνει τον εαυτό του με τον Σπάιντερμαν. Θα μπορούσε θεωρητικά να μην κάνει τίποτα, να παραμείνει στην αδράνεια, αλλά είναι και ο βιασμός της καλύτερής του φίλης, της Λούσι, που ως άλλη Μέρι Τζέιν Ουάτσον, είναι και η αγαπημένη του. Έτσι, θα προσπαθήσει να τιμωρήσει όσους την έβλαψαν, που είναι στην ουσία τα ίδια άτομα που πέταξαν και το iPhone στο δικό του κεφάλι. Ο iBoy θα πάρει τον νόμο στα χέρια του…
Το σκηνικό, με τα πλάνα από τις πανύψηλες πολυκατοικίες στο Νότιο Λονδίνο και τη βία όπως αυτή ασκείται από τις εφηβικές συμμορίες, βάζει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο σε σχέση με την εφηβική βία. Το βιβλίο είναι ένα θρίλερ που εκτυλίσσεται κάτω από τους λονδρέζικους ουρανοξύστες, αλλά και μια ιστορία εκδίκησης που συνδυάζει μάλιστα και μια φιλοσοφική θεώρηση των εγκληματικών πράξεων στις οποίες προβαίνουν οι νεαροί παραβάτες του νόμου:
«Ο ιντερνετικός μου εγκέφαλος ποσώς ενδιαφέρεται για τους λόγους για τους οποίους το κάνουν. Για το αν δηλαδή είναι φτωχοί, δεν έχουν τύχει μόρφωσης, βαριούνται τη ζωή τους, έχουν προβλήματα, είναι μόνοι στον κόσμο, ή απλά δεν έμαθαν ποτέ τίποτα καλύτερο».
Ένα βιβλίο που δε γίνεται να μη συζητηθεί, τόσο για το τολμηρό του θέμα και τους ηθικούς ακροβατισμούς του ήρωα, όσο και για τη λογοτεχνική του αξία.

Soundtrack

Ταινίες
Δες το movie trailer του Spiderman 1. Ο Τομ παραλληλίζει πολύ συχνά τον εαυτό του με αυτόν τον ήρωα.
http://www.youtube.com/watch?v=FN3YaybNJ2s

Video

Δες το τρέιλερ του Αμερικάνου εκδότη για το βιβλίο

Δες μια συνέντευξη του συγγραφέα για το βιβλίο

Δες ένα ερασιτεχνικό τρέιλερ για το βιβλίο

Δες το movie trailer του Spiderman 1. Ο Τομ παραλληλίζει πολύ συχνά τον εαυτό του με αυτόν τον ήρωα.

Κριτικές

«[…] Το βιβλίο του Κέβιν Μπρουκς, ένα θρίλερ στην ουσία, που εκτυλίσσεται κάτω από τους λονδρέζικους ουρανοξύστες, είναι μια ιστορία εκδίκησης που συνδυάζει και μια φιλοσοφική θεώρηση των εγκληματικών πράξεων στις οποίες προβαίνουν οι νεαροί παραβάτες του νόμου. […] Μια έξυπνη ιστορία, με καταιγιστικούς ρυθμούς, που μεταπηδά εύκολα από τα κωμικά στοιχεία σε έναν συγκινητικό αλλά άμεσο ρεαλισμό». New York Times
«Το καλύτερο βιβλίο για νέους που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό – και το πιο σημαντικό επίσης. Ναι, είναι ένα βιβλίο φαντασίας, αλλά η αληθινή του δύναμη πηγάζει από μια αλήθεια που λίγοι συγγραφείς λογοτεχνίας ενηλίκων έχουν το στομάχι να πραγματευτούν. Μπράβο!» The Times

«Διαβάστε το, αν τολμάτε». The Independent

«Κάτι παραπάνω από ένα ρεαλιστικό, αστικό μυθιστόρημα ή μια ακόμα ιστορία ενός υπερήρωα που δυσκολεύεται να αποκαλύψει την ταυτότητά του στην αγαπημένη του». The Observer



Διάβασε εδώ ολόκληρη την κριτική από τους NYT.
Ένα iPhone ανοίγει πυρ
Της Victoria Beale
Το σκηνικό, με τα πλάνα από τις πανύψηλες πολυκατοικίες στο Νότιο Λονδίνο και τη βία όπως αυτή ασκείται από τις εφηβικές συμμορίες, βάζει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο σε σχέση και με τις ταραχές του περασμένου καλοκαιριού στην Αγγλία. Το βιβλίο του Κέβιν Μπρουκς «iBoy», το τελευταίο του τολμηρό μυθιστόρημα, ένα θρίλερ στην ουσία, που εκτυλίσσεται κάτω από τους λονδρέζικους ουρανοξύστες, είναι μια ιστορία εκδίκησης που συνδυάζει μάλιστα και μια φιλοσοφική θεώρηση των εγκληματικών πράξεων στις οποίες προβαίνουν οι νεαροί παραβάτες του νόμου, η οποία μοιάζει προφητική, καθώς απηχεί την άποψη πολλών Βρετανών πολιτικών σχετικά με το θέμα: «Ο ιντερνετικός μου εγκέφαλος ποσώς ενδιαφέρεται για τους λόγους για τους οποίους το κάνουν. Για το αν δηλαδή είναι φτωχοί, δεν έχουν τύχει μόρφωσης, βαριούνται τη ζωή τους, έχουν προβλήματα, είναι μόνοι στον κόσμο, ή απλά δεν έμαθαν ποτέ τίποτα καλύτερο».
Ο ιντερνετικός εγκέφαλος που αποκτά ξαφνικά ο δεκαεξάχρονος Τομ Χάρβι, ένας μέσος έφηβος «χωρίς σπουδαία προβλήματα, χωρίς μυστικά, φοβίες, κουσούρια, εφιάλτες, και χωρίς κανένα φοβερό ταλέντο», υπαγορεύει στον ίδιο διαφορετικές συμπεριφορές. Ο Τομ νιώθει άβολα με την άποψη που έχει ο ιντερνετικός του… εαυτός σχετικά με τις εγκληματικές ενέργειες των συνομηλίκων του: «δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή που να είναι απολύτως σωστό ή απολύτως λανθασμένο. Τίποτε δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Έχουν όλα ένα ζοφερό σκούρο γκρι χρώμα».
Εξαιτίας ενός ατυχήματος, τα τμήματα ενός iPhone σφηνώνονται στον εγκέφαλο του Τομ (και για να είμαστε ακριβείς, μιλάμε για ένα iPhone 32 gigabyte, που ταξίδευε με μια ταχύτητα 124 περίπου χιλιομέτρων την ώρα), και η δύναμή του ξαφνικά… εμφυτεύεται στον ίδιο, μαζί και η ευκαιρία ή υποχρέωση να αποφασίσει, ως ηθικός κριτής, ποιον πρέπει να τιμωρήσει το φωσφορίζον alter ego του, το iBoy. Στις καινούριες υπερδυνάμεις που ο Τομ ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι αποκτά συμπεριλαμβάνονται η άμεση πρόσβαση, μέσα από το κεφάλι του, σε κάθε πληροφορία, ταξινομημένη ή απόρρητη, στο διαδίκτυο. Ο Τομ μπορεί ακόμη να καταγράφει και να ελέγχει τη δραστηριότητα οποιουδήποτε κινητού τηλεφώνου στον κόσμο. Και φυσικά −το καλύτερο!− μπορεί να προκαλεί ηλεκτροπληξία στους αντιπάλους του διοχετεύοντάς τους συγκεκριμένες δόσεις ενέργειας. «Φαντάσου» λέει «το βουητό από ένα δισεκατομμύριο μέλισσες, πώς δείχνουν, τι αίσθηση δημιουργούν. Φαντάσου τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, τις επαφές τους, το είναι τους».
Έτσι αντιλαμβάνεται, καταπώς λέει, ο Τομ την πληθώρα αυτή των πληροφοριών που νιώθει να τον κατακλύζουν και να εκρήγνυνται μέσα του. Το δεκαεξάχρονο αγόρι συγκρίνει τον εαυτό του με τον σούπερ ήρωα, τον Πίτερ Πάρκερ από τον Σπάιντερμαν, στην προσπάθειά του να βρει τον τρόπο να αξιοποιήσει τη δύναμή του. Θα μπορούσε θεωρητικά να μην κάνει τίποτα, να παραμείνει στην αδράνεια, αλλά είναι και ο βιασμός της Λούσι, που ως άλλη Μέρι Τζέιν Ουάτσον, είναι η αγαπημένη του και θα προσπαθήσει πάση θυσία να τιμωρήσει όσους την έβλαψαν, που είναι στην ουσία τα ίδια άτομα που πέταξαν και το iPhone στο δικό του κεφάλι. Ο iBoy θα πάρει τον νόμο στα χέρια του.
Η περιγραφή της εφηβικής βίας και της ανάγκης να τιμωρηθούν οι ένοχοι, που αποτυπώνονται τόσο ζωντανά στο βιβλίο, καθηλώνει μικρούς αλλά και μεγάλους. Το κεφάλαιο ωστόσο που εμπεριέχεται στο βιβλίο και παραπέμπει σε αληθινό δημοσίευμα του «Guardian», για τους βιασμούς στους οποίους καταφεύγουν τα μέλη εφηβικών συμμοριών για λόγους εκφοβισμού, απηχεί, με αφορμή τον βιασμό της Λούσι, δυστυχώς μια θλιβερή πραγματικότητα. Ο πόνος της Λούσι είναι πανταχού παρών και δικαιολογεί τη μανία εκδίκησης που καταλαμβάνει το ιντερνετικό αγόρι. Με γρήγορα περάσματα, ο Τομ εστιάζει τις δυνάμεις του στον εντοπισμό κάθε ηλεκτρονικής δραστηριότητας στη γειτονιά, μπλοκάροντας και αποθηκεύοντας κάθε μήνυμα ή φωνητική κλήση, με σκοπό να «τους τη φέρει» και να εντοπίσει τους ενόχους όλων αυτών των προμελετημένων εγκληματικών ενεργειών, που μένουν στην ουσία ατιμώρητες. Κι όταν πια ο εικονικός κόσμος δεν επαρκεί, ο iBoy αποφασίζει να βγάλει στη φόρα όλη τη δειλία και το νταηλίκι των ψευτοπαλικαράδων των τοπικών συμμοριών μέσα από εντυπωσιακές μάχες σώμα με σώμα – φυσικά, όλα αυτά προτού τους… ταρακουνήσει για τα καλά.
Το γεγονός ότι οι επιθέσεις του iBoy μερικές φορές καταλήγουν να θεωρηθούν εξοντωτικές δε σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να τους προσάψουμε τον χαρακτήρα της ωμής βίας. Ωστόσο, η κλιμάκωση της φρίκης στο μυθιστόρημα θα μπορούσε να δεχθεί μια κριτική. Ένα βιβλίο που έχει ως στόχο να ξεσκεπάσει την ψεύτικη γκλαμουριά των συμμοριών και τη σκληρότητα που τις διακατέχει ίσως δε θα έπρεπε να καταφεύγει με τόση άνεση στην περιγραφή μιας σπονδυλικής στήλης που αποχωρίζεται το κεφάλι ενός μέλους μιας συμμορίας. Όχι βέβαια ότι αυτές οι σκηνές θα απέτρεπαν τους λάτρεις του είδους.
Υπάρχει όμως κι ο αντίλογος σε αυτό: Αν το αίμα και τα εξακοντισμένα μέλη είναι απαραίτητα για να τραβήξουν την προσοχή ενός εφήβου, τότε η υπερβολή στο βιβλίο δικαιολογείται. Κι αυτό γιατί το βιβλίο μπορεί να περιλαμβάνει ανατιναγμένα μέλη, αλλά είναι επίσης μια διδακτική ιστορία που κάνει βαθυστόχαστες αναφορές στον Άρθουρ Καίσλερ, τον Αριστοτέλη και τον ε.ε. κάμινγκς. Το αποτέλεσμα είναι μια έξυπνη ιστορία με καταιγιστικούς ρυθμούς, που μεταπηδά εύκολα από τα κωμικά στοιχεία σε έναν συγκινητικό, αλλά άμεσο ρεαλισμό.

Διάβασε εδώ ολόκληρη την κριτική από τους Times:

Τεχνολογία… κατακέφαλα!

Έφτασε η στιγμή που το ενδιαφέρον των εφήβων για τα κινητά τους τηλέφωνα απέκτησε και τη λογοτεχνική του… μεταφορά. Ο Κέβιν Μπρουκς, στο δέκατο μυθιστόρημά του, αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού, στο κεφάλι του οποίου εκσφενδονίζεται ένα iPhone από μια πολυκατοικία όπου τα μέλη μιας συμμορίας βιάζουν τη Λούσι, το κορίτσι που αγαπά. Τα θραύσματα του τηλεφώνου σφηνώνονται στον εγκέφαλό του και του δίνουν τη δυνατότητα να αποκτά πρόσβαση στο διαδίκτυο, να  πλήττει τους αντιπάλους του με ηλεκτρισμό και να αναζητά εκδίκηση.

Αν ήμουν τηλεοπτικός ή κινηματογραφικός παραγωγός, σίγουρα θα έκανα ταινία το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Ο Μπρουκς είχε πάντα την ικανότητα να γράφει κάτι ξεχωριστό, και οι καταιγιστικοί του ρυθμοί, το αριστουργηματικό ύφος και οι φιλοσοφικές ιδέες σε μυθιστορήματά του όπως τα Martyn Pig, Killing God και Black Rabbit Summer, τον έχουν καταστήσει πραγματικό «μύθο» στο εφηβικό αναγνωστικό κοινό. Αυτό του όμως το έργο είναι το πιο σπουδαίο.

Ο Μπρουκς, όπως και οι Άντονι Χόροβιτς και Ρόμπερτ Μάτσαμορ,  ξέρει πώς να κερδίσει την προσοχή ενός αγοριού από την πρώτη παράγραφο. Μαθαίνουμε έτσι ότι το συγκεκριμένο iPhone που εκσφενδονίστηκε στο κεφάλι του Τομ είναι ένα 32 GΒ iPhone 3GS. Ζύγιζε 135 γρ., και οι διαστάσεις του ήταν 115,5 χιλ. x 62,1 χιλ. x 12,3 χιλ. Την ώρα της σύγκρουσης ταξίδευε με 124 περίπου χιλιόμετρα την ώρα. Για ένα κορίτσι ή έναν ενήλικα ίσως, όλη αυτή η εμμονή στις λεπτομέρειες μπορεί να φαντάζει αστεία. Για ένα αγόρι όμως, παρουσιάζει ενδιαφέρον. Για τον Τομ, όλα αυτά είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Κανείς δεν πρόκειται να πει στους αστυνομικούς ποιοι επιτέθηκαν στη Λούσι, αλλά ο Τομ θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να αποκαλύψει, να μπερδέψει, να παγιδεύσει, να προκαλέσει ηλεκτροπληξία και να βασανίσει τους ενόχους.  Θα γίνει ο iBoy.

Το αποτέλεσμα; Μια από τις πιο ευφυείς, στενόχωρες και την ίδια στιγμή αισιόδοξες    ιστορίες που έχω διαβάσει ποτέ μου για τη ζωή σε μια φτωχή αστική συνοικία, μια ιστορία που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου μέχρι τις 2 τα ξημερώματα. Οι παραλληλισμοί με τον Σπάιντερμαν είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς, αλλά ενώ ο Πίτερ Πάρκερ κατάφερε να σώσει τη Μέρι Τζέιν από τη συμμορία των βιαστών, η δεκαπεντάχρονη φίλη του Τομ, η Λούσι, δε στέκεται το ίδιο τυχερή. Τα παιδιά της συμμορίας που της επιτέθηκαν κατέγραψαν στα κινητά τους όλη τη «σκηνή» κι έγραψαν με σπρέι «ΤΣΟΥΛΑ» έξω από την πόρτα του σπιτιού της, στο οποίο μένει με την εξαρτημένη μητέρα της και τον αδερφό της, που αρνείται να μαχαιρώσει ένα άλλο παιδί όταν τα μέλη της συμμορίας του το ζητούν.

Γονείς που προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τη δυστυχία του κόσμου, όπως αυτή αποτυπώνεται στα βιβλία της Ζακλίν Γουίλσον, είναι πιθανό να προσπαθήσουν να κρύψουν αυτό το βιβλίο, αλλά η ιστορία του Μπρουκς αποτυπώνει μια ζοφερή πραγματικότητα.

Αλίμονο πάντως, γιατί οι υπερδυνάμεις του Τομ έχουν ένα τίμημα: ο iBoy μπορεί να μεταφέρει 15.000 ευρώ στο λογαριασμό της γιαγιάς του αφαιρώντας 1 ευρώ από 15.000 από τους υψηλότερους τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο Τομ μπορεί να κανονίσει «συμπλοκές» ανάμεσα στα μέλη των συμμοριών αλλά και να «καθαρίσει» το Κρόου Τάουν από την παρουσία τους. Μπορεί να μάθει οτιδήποτε συζητιέται σε ένα κινητό ή αναρτάται στο Διαδίκτυο. Παρ’ όλ’ αυτά, όσο περισσότερα καταφέρνει, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τον πραγματικό του εαυτό. Ο πραγματικός Τομ είναι γενναίος, ευγενικός και καλός. Όσο περισσότερο όμως αναλαμβάνει δράση ο iBoy, τόσο περισσότερο ο πραγματικός Τομ απομακρύνεται από τη γιαγιά του και τη Λούσι.

Για τους χαρακτήρες αυτούς, τη γιαγιά και τη Λούσι, νοιάζεται και ο αναγνώστης, και οι μακάβριες δηλώσεις του κοριτσιού  –«τίποτα πια δεν έχει σημασία»–  διατρέχουν ολόκληρο το βιβλίο. Γιατί η Λούσι είναι εκείνη που θα γλιτώσει την ψυχή του Τομ από την… πτώση. 

Το iBoy είναι το καλύτερο βιβλίο για νέους που διάβασα μετά το The Knife That Killed Me του Άντονι Μακγκόουαν – και το πιο σημαντικό επίσης. Ναι, είναι ένα βιβλίο φαντασίας, αλλά η αληθινή του δύναμη πηγάζει από μια αλήθεια που λίγοι συγγραφείς λογοτεχνίας ενηλίκων έχουν το στομάχι να πραγματευτούν. Μπορεί να διαβαστεί από τους πάντες, από το δήμαρχο του Λονδίνου (Μπόρις Τζόνσον) μέχρι τα παιδιά στο σχολείο. Μπράβο!