Απόσπασμα
Το αυτοκίνητο τραντάχτηκε και ο Φελίξ, που είχε κλείσει για λίγο τα μάτια του, πετάχτηκε ξαφνιασμένος. Έριξε μια άγρια ματιά στην Αλίλα και έπειτα έγειρε ξανά το κεφάλι του στο στήθος.
«Εσύ το κάνεις αυτό, έτσι δεν είναι;»
Η ερώτηση του Μάρκο, χαμηλόφωνη για να μην ακουστεί μπροστά, έπιασε την Αλίλα απροετοίμαστη.
«Ποιο;» απάντησε σκουπίζοντας τα μάτια της.
«Το έχω παρατηρήσει. Κάθε φορά που κλαις, το αυτοκίνητο τραντάζεται. Είναι, είναι…»
«Παράξενο;» τον βοήθησε η Αλίλα.
«Τρομακτικό. Και μαζί εκπληκτικό, τρελό, τέλειο! Πώς το κάνεις;»
Η Αλίλα, δίχως να το θέλει, χαμογέλασε. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος μιλούσε θετικά γι’ αυτό το πράγμα. Σήκωσε τους ώμους της.
«Δεν έχω ιδέα. Γίνεται από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου».
«Ησυχία!» ακούστηκε η φωνή του Φελίξ από μπροστά. «Τώρα σας έπιασε η όρεξη για πάρλα; Πάνω που είπα να κλείσω λιγουλάκι τα μάτια μου; Γιατί δεν παίζετε με το κινητό που έχει και τόσο ωραία ακτινοβολία;»
Τα παιδιά έμειναν για λίγο δίχως να μιλούν.
«Πολύ θα ήθελα να το έχω κι εγώ» έσπασε τη σιωπή ο Μάρκο.
«Κάτι θα έχεις κι εσύ! Αλλιώς δε θα ήσουν εδώ. Έτσι δεν είναι;»
«Ναι, έχω… Όμως δεν είναι κουλ σαν το δικό σου».
«Αν δε θέλεις να μου δείξεις, δεν πειράζει».
Ο Μάρκο έμεινε για λίγο ακίνητος. Μετά πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε αποφασιστικά το φούτερ και την μπλούζα του. Η πράξη του εντυπωσίασε και τον ίδιο. Ποτέ δεν είχε φανταστεί πως θα έδειχνε με τη θέλησή του, και μάλιστα σ’ ένα κορίτσι, το μεγάλο πρόβλημα της ζωής του. Το πράγμα που του τριβέλιζε διαρκώς το μυαλό και τον έκανε δυστυχισμένο.
Η Αλίλα γούρλωσε τα μάτια της. Στη ράχη του Μάρκο, διπλωμένο στο πλάι χάρη σε τρεις δερμάτινες ζώνες που τύλιγαν το κορμί του, υπήρχε ένα γαλαζοπράσινο πτερύγιο! Σαν εκείνο που έχουν τα δελφίνια ή οι καρχαρίες. Ξεκινούσε από ψηλά, από την κορυφή της σπονδυλικής στήλης, και έπιανε ολόκληρη σχεδόν την πλάτη του. Ήταν τόσο παράξενο. Έβγαινε μέσα από το σώμα του, ήταν ένα με το δέρμα του! Ήταν αποκρουστικό, αλλά μαζί όμορφο, με έναν δικό του, μοναδικό τρόπο.
Περίληψη
Ο Μάρκο έχει στην πλάτη του κάτι ασυνήθιστο. Κάτι που του προκαλεί συνεχώς μπελάδες, μα και αφόρητους πόνους όταν προσπαθεί να το κρύψει κάτω από τα ρούχα του. Η Αλίλα, πάλι, κάθε φορά που θυμάται το σκληρό παρελθόν ή αναλογίζεται το μίζερο παρόν της, κλαίει. Και κάθε φορά που κλαίει –ίσως να είναι τυχαίο-, τα πάντα γύρω της τρέμουν.
Αυτά τα δύο, άγνωστα μεταξύ τους, παιδιά θα δεχτούν την επίσκεψη του ίδιου παράξενου άντρα, ο οποίος θα τα πληροφορήσει πως έχουν γίνει δεκτά σ’ ένα μυστηριώδες πρότυπο σχολείο.
Κάπως έτσι θα αρχίσουν να ανακαλύπτουν έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίο μέχρι τότε αγνοούσαν. Έναν κόσμο που διέπεται από ασυνήθιστους κώδικες και κανόνες και όπου οι έννοιες του καλού και του κακού ή της ασφάλειας και του κινδύνου θα πρέπει διαρκώς να επανεξετάζονται. Θα γνωρίσουν αλλόκοτους καθηγητές, θα κάνουν στενές φιλίες με παιδιά όπως εκείνοι, θα νιώσουν το σκίρτημα της πρώτης αγάπης, αλλά και θα βρεθούν στο στόχαστρο κακοποιών με απρόσμενες δυνάμεις.
Κυρίως, όμως, θα αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες, θα πολεμήσουν τις φοβίες τους και θα αποδεχτούν τους εαυτούς τους και τις δυνάμεις τους. Και μέσα από τις επικίνδυνες και αστείες περιπέτειές τους, θα ξεκινήσουν ένα συναρπαστικό ταξίδι προς την ενηλικίωση.
Είναι η πρώτη τους σχολική χρονιά στο Μυστικό Καταφύγιο.
Κριτικές
Το βιβλίο του Γιώργου Παναγιωτάκη είναι από τα πιο ενδιαφέρονται νεανικά αναγνώσματα που διαβάσαμε τελευταία. Μια ιστορία διαφορετική, με ευαισθησία και χιούμορ, στο βαθμό που μπορεί να γίνει ορατή και «ανεκτή» απο τους νεαρούς αναγνώστες. Ο ήρωες δεν θυμίζουν σε τίποτα παραμυθένια, θρυλικά πλάσματα αλλά καθημερινά παιδιά που φοβούνται, κλαίνε, αναζητούν την αγάπη και την ασφάλεια, όπως όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου!
«Η Λέσχη αλλόκοτων πλασμάτων του Γιώργου Παναγιωτάκη, (εκδ. Πατάκη) είναι ένα μοναδικό μυθιστόρημα fantasy!» σημειώνει η Μαρίζα Ντεκάστρο στον Αναγνώστη.
«Ο Γιώργος Παναγιωτάκης τοποθετεί έναν πραγματικό δυναμίτη στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας του φανταστικού. Μια γνήσια μαγική ακροβασία που αντλεί από ετερόκλητα σύμπαντα, από κινηματογραφικές και εικαστικές επιρροές, από τα σκοτεινά μονοπάτια του Τιμ Μπάρτον μέχρι τον μαγικό υπερβατισμό του Χάρι Πότερ, δημιουργεί ένα ολοκαίνουριο δημιούργημα που ακτινοβολεί την απόλαυση του αυθεντικού καθώς όσα ίσως σου θυμίζει έχουν γίνει κάτι αληθινά άλλο.» (Απόστολος Πάππος – Elniplex)
Η Ζωή Κοσκινίδου διάβασε το Μυστικό Καταφύγιο και γράφει μεταξύ άλλων στην Κόκκινη Αλεπού: «Το βιβλίο του Γιώργου Κ. Παναγιωτάκη είναι μία έκπληξη. Ο ρυθμός του είναι καταιγιστικός, σε χώνει στη μαγεία της ιστορίας και δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, σε προκαλεί να τελειώσεις το βιβλίο μέσα σε μερικές ώρες και σου φυτεύει τον σπόρο της ανυπομονησίας για το επόμενο. Αν τα παιδιά σας είναι θαυμαστές των περίεργων ιστοριών, γεμάτων φαντασία και περίεργα πλάσματα με ειδικές ικανότητες, αν έχουν έστω και μια υποψία για το τι εστί Μις Πέρεγκριν ή X-Men, τότε αυτή η σειρά βιβλίων που ανοίγει με το Μυστικό Καταφύγιο είναι ιδανική.»
Η Ελένη Γεωργοστάθη γράφει : «Μια Αλάστρα, λοιπόν, θα έλεγε κανείς, με κάτι από Αταξίες στην τάξη; Οπωσδήποτε όχι. Η Λέσχη Αλλόκοτων Πλασμάτων έχει τη δική της, ξεχωριστή υπόσταση. Αν στην Αλάστρα πραγματικό και φανταστικό συνιστούν δυο διακριτούς κόσμους, εδώ συμφύρονται, τη στιγμή που η περιπέτεια –όχι μόνο σε επίπεδο δράσης, αλλά και εσωτερική, υπαρξιακή– αντικαθιστά τη χιουμοριστική ελαφράδα των Αταξιών. Κι επιπλέον: Μπορεί να είμαστε ακόμα στο πρώτο βιβλίο, ωστόσο, πέρα από τις συστάσεις και τον πρώτο γύρο δράσης, διάσπαρτα στο κείμενο ένα σωρό ερωτήματα, λειψά προσωπικά στοιχεία, πληγές έτοιμες να κακοφορμίσουν, σκοτεινές σκιές του παρελθόντος γυρεύουν απαντήσεις.»
Ο Βασίλης Κουτσιαρής στην εφημερίδα Θεσσαλία και στον Μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου: «Ο συγγραφέας καταφέρνει να μας παρασύρει με τη γρήγορη κινηματογραφική γραφή, τις συνεχείς ανατροπές στην υπόθεση, τους πρωτότυπους χαρακτήρες και το απόκοσμο σκηνικό που έχει στήσει σε μια ιστορία που θα λατρέψουν οι μαθητές των μεγάλων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Το «μυστικό καταφύγιο» ανήκει στα βιβλία που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος και αναμφίβολα θα αποκτήσει φανατικούς αναγνώστες.»
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Διάβασε μια συνέντευξη του συγγραφέα για το βιβλίο:
http://www.presspublica.gr/giorgos-k-panagiotakis-leschi-allokoton-plasmaton-mystiko-katafygio/
