Περίληψη
Μια πυκνή απειλητική σκοτεινιά, πιο μαύρη κι από τον ίσκιο, σκεπάζει τη Χώρα των Ονειροφυλάκων. Λίγοι θα την αντιληφθούν και λίγοι θα παραδεχτούν την εξασθένηση των ονείρων. Η χώρα μοιάζει να πολιορκείται από αόρατους μυστικούς εχθρούς∙ είναι οι Ονειροκτόνοι, θα ισχυριστούν κάποιοι – αλλά οι Εκλεγμένοι θα το αρνηθούν. Όταν οι αποτυχημένες πτήσεις Ονειροφυλάκων αυξάνονται, η παλιά προκατάληψη απέναντι στους διαφορετικούς φουντώνει και διχάζει εκ νέου τη φυλή σε ικανούς και σε κατώτερους.
Η Αστερινή, το κορίτσι μυστήριο, παρά τις όποιες επιθέσεις εναντίον της δείχνει αποφασισμένη να φέρει σε πέρας τη μυστική αποστολή της. Ο Σεμπάστιαν, ο ατρόμητος νεαρός που καταφέρνει να πετάξει ως τα όρια του Ονειροδρομίου, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα μεγάλο δίλημμα. Ο Νταν κι η Μαλβίνα θα κινδυνεύσουν να εγκλωβιστούν μέσα στο σπίτι της Συμμορίας του Σείριου όταν αυτό δέχεται επίθεση. Ο Βίκτωρ, ο αρχηγός της συμμορίας του Σείριου θα πρέπει να φτάσει ακόμη και στο πιο έσχατο όριο της Χώρας, στην Άβυσσο, εκεί όπου στήνουν τα δίχτυα τους οι Ονειροσυλλέκτες.
Όλοι τους μοιάζει να μην έχουν άλλη επιλογή παρά να αγωνιστούν ενάντια στον Φόβο και σε ό,τι σκοτώνει τα όνειρα. Προτού ο κόσμος των Ονειροφυλάκων κι ο κόσμος των Ανθρώπων αποκοπούν αμετάκλητα και για πάντα, μόνη τους πιθανότητα ίσως και να είναι ένα μοναδικό όνειρο – το τελευταίο;
Στα χνάρια του βραβευμένου με κρατικό βραβείο και long seller βιβλίου Ονειροφύλακες, Οι Ονειροφύλακες και ο Φάρος των Ονείρων είναι μια συναρπαστική περιπέτεια – με έντονο το κινηματογραφικό σασπένς και με την ονειρική και δυστοπική ατμόσφαιρα να εναλλάσσονται∙ μια αλληγορική ιστορία για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στο όνειρο.
Κριτικές
[...] Το δεύτερο βιβλίο συνεχίζει το μικρό αριστούργημα που υπήρξαν οι πρώτοι «Ονειροφύλακες» (2004). Διαβάζοντας τη συνέχεια, δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιο προτιμώ (άλλωστε, ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ούτε κάποιο από τα επτά Χάρυ Πότερ ως καλύτερο από τα άλλα). Απαραγνώριστη είναι κι εδώ η ποιότητα της παγκόσμιας αφήγησης που είχε επισημάνει ο Ευγένιος Τριβιζάς, πρόεδρος της Επιτροπής που βράβευσε το πρώτο βιβλίο. Πρόκειται για την –γοητευτική στη σύλληψη και την εκτέλεση– ιστορία φαντασίας, που συνεχίζεται στον μαγικό κόσμο των Ονειροφυλάκων.
Η αφηγηματική ποιότητα της Δαρλάση γίνεται και εδώ φανερή, καθώς ο απαλός και στοχαστικός τόνος εναλλάσσεται με κοφτές φράσεις και η γραμμική αφήγηση εμπλουτίζεται με έναν πρόλογο κι έναν επίλογο θεατρικής δομής, που παραπέμπουν και στα αντίστοιχα μέρη του πρώτου βιβλίου. Η γλωσσική ομορφιά κυματίζει σε φράσεις ανύποπτες [...] Ετσι, κλείνοντας δηλαδή με κόλπο το μάτι στα παιδιά, τους μαθαίνει κανείς τι σημαίνει ύφος, στυλ. Αυτό η Δαρλάση το γνωρίζει, όσο λίγοι. Δύο βιβλία, μέσα στη διετία 2012-2013, της Αγγελικής Δαρλάση γεμάτα συναισθήματα και εφηβικές ανησυχίες της Μαρίας Τοπάλη
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_29/09/2013_534781
Σε μια εποχή, σαν τη δική μας, που τα όνειρα βάλλονται, η Αγγελική Δαρλάση έρχεται να μας θυμίσει τι είναι τα όνειρα και από τι είναι φτιαγμένα. Οι ήρωές της, οι Ονειροφύλακες, κάτοικοι μιας χώρας μακρινής, είναι επιφορτισμένοι με το παράξενο και σπουδαίο καθήκον να φυλάνε τα όνειρα των απλών ανθρώπων. Κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που γεννιέται αποκτά τον Ονειροφύλακά του, τον προστάτη των ονείρων του, και οι Ονειροφύλακες με τα μεγάλα και δυνατά φτερά τους ταξιδεύουν το πολύτιμο φορτίο τους στο μαγικό Ονειροδρόμιο. Η χώρα, όμως, των Ονειροφυλάκων είναι διχασμένη. Χωρισμένη στους «ικανούς» και τους «κατώτερους». Οι πρώτοι είναι «προνομιούχοι». Οι δεύτεροι, με μικρά και αδύναμα φτερά, δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας το καθήκον τους και είναι καταδικασμένοι να ζουν στο γκέτο, στην άκρη της χώρας. Η συγγραφέας, μέσα από μια αφήγηση γεμάτη λυρικά και φανταστικά στοιχεία που σε αιχμαλωτίζουν, μας μιλάει για το δικαίωμα που έχουν οι άνθρωποι να ονειρεύονται. Συγχρόνως, τονίζει τη διάσταση της διαφορετικότητας και το πώς τα μέλη μιας κοινωνίας μπορούν να χωριστούν με βάση άδικα και απάνθρωπα κριτήρια. [...] Δύο βιβλία που εστιάζουν στις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που μπορούν να λάβουν το μίσος και ο φθόνος που τροφοδοτούνται από την ιδέα ότι κάποιοι μπορεί να είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους. Δύο βιβλία -και έπεται και τρίτο- με πολλά αλληγορικά στοιχεία που θα κάνουν τα παιδιά να σκεφτούν πάνω στην πολυπολιτισμικότητα που χαρακτηρίζει ολοένα και περισσότερο τις σύγχρονες κοινωνίες και στο ποιες δυνάμεις μπορούν να επιστρατεύσουν οι άνθρωποι για να γεφυρώσουν τις διαφορές και να αγκαλιάσουν τις αδυναμίες. [...]
Κριτική της Κωνσταντίνας Γεωργούλια στην Ελευθεροτυπία http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=420664
Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο από την Αγγελική Δαρλάση, με τη δύναμη να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη τον κόσμο των ονείρων, να γεννά εικόνες και να απελευθερώνει τη φαντασία του. To βιβλίο είναι συνέχεια των Ονειροφυλάκων. Διαβάζεται όμως και αυτοτελώς. Συνεχίζει να κινείται στην ίδια μαγική ατμόσφαιρα με το πρώτο βιβλίο σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου Ονειροφύλακες και Ονειροσυλλέκτες, Ονειροκτόνοι και Εφιάλτες, μάχονται μέσα σε ένα κόσμο εύθραυστο, όμορφο, παράξενο...τον κόσμο των ονείρων. Ένα κόσμο τόσο διαφορετικό, μα και τόσο ίδιο με τον ανθρώπινο κόσμο. […] Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για εφήβους και όχι μόνο, που πραγματεύεται με πολύ ξεχωριστό τρόπο το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στο όνειρο, την ελπίδα και τη διαφορετικότητα.
http://paidikavivlia.blogspot.gr/2013/09/blog-post_16.html#main
[…] Η Αγγελική Δαρλάση, μετά τους βραβευμένους με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας, Ονειροφύλακες, (Πατάκης, 2004) προσφέρει στο νεανικό αναγνωστικό κοινό μια ακόμη πτήση στους αιθέρες των ονείρων και της ελπίδας. Το βιβλίο άλλωστε αφιερώνεται «σε όλα εκείνα τα παιδιά, που μου ζητούσαν να μάθουν τη συνέχεια της ιστορίας των Ονειροφυλάκων.» […] Η δυνατότητα των ανθρώπων να ονειρεύονται, η ελεύθερη σκέψη, η απαλλαγμένη από τον φόβο, η σκέψη που ξεπερνά, δημιουργικά, τα όρια είναι όρος ζωής για τη συγγραφέα. Η δική της απάντηση στα ερωτήματα που θέτει το ποίημα του Xιουζ μοιάζει να είναι «όλα αυτά θα συμβούν αν αναβάλλεις ένα όνειρο, γι αυτό είναι κατεπείγον να ΜΗΝ τα αναβάλλεις». […] Δυνατή η σύλληψη, δεν την ξεχνάς. Κάθε όνειρό σου έχει και έναν προστάτη, εκεί ψηλά, που αγωνίζεται να το διασώσει, να το κάνει να πετάξει όσο πιο ψηλά γίνεται, να το προστατεύσει από την Άβυσσο. Δυνατές και οι εικόνες από την υπερκόσμια αυτή πολιτεία που ωστόσο απηχεί με ακρίβεια τις αδυναμίες της ανθρώπινης κοινωνίας. Μόνη λύση η πίστη, η δράση, η αντίσταση στον φόβο και στον φανατισμό, η τόλμη και το καθαρό μυαλό. Για να γίνουμε οι ίδιοι Ονειροφύλακες των ονείρων μας. […] Διάσπαρτες σκέψεις γύρω από μια σειρά θέματα όπως ποιος είναι ο καλός ηγέτης ή ο καλός δάσκαλος λειτουργούν ως «φάροι των ονείρων», όπως λέει ο τίτλος. Ως φάροι για μια κοινωνία που μπορεί να δώσει στα όνειρα φτερά. Έντονος λυρικός τόνος, έμφαση στην ατμόσφαιρα, στα χρώματα, στις φωτοσκιάσεις, όλα οδηγούν στην απόλαυση της λεπτομέρειας, σε μια αργή ανάγνωση, κι ας είναι η πλοκή σφιχτοδεμένη και στέρεα. […]
Ελένη Σβορώνου http://www.oanagnostis.gr/%CE%BF-%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CE%BD/
[...] Ένα συγκλονιστικό, αλληγορικό μυθιστόρημα. Η ιστορία της σαν να έχει γραφτεί από ξένη λογοτέχνιδα. Από την πρώτη σελίδα του πρώτου κεφαλαίου αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πως έχει να κάνει με κάτι ιδιαίτερο, κάτι που δεν του θυμίζει ότι μέχρι τώρα έχει γραφεί. [...] Οι μυθοπλαστικοί χαρακτήρες της Αγγελικής Δαρλάση, δυνατοί, παίρνουν γρήγορα τη σκυτάλη και με ευθύ αλλά και πλάγιο λόγο ζωντανεύουν μπροστά μας σαν αληθινά πρόσωπα που δεν έχουν ανθρώπινη υπόσταση μιας και δεν προέρχονται από το συμπαντικό μας κόσμο. [...] Η σχέση που καταφέρνει να αναπτύξει η συγγραφέας μεταξύ πλοκής και όλων των χαρακτήρων, μάλιστα το καταφέρνει σε όλους που δεν είναι καθόλου λίγοι μιας και είναι πολυπρόσωπο το έργο της, διαφαίνεται πως είναι προκαθορισμένοι οι ρόλοι και οι λειτουργίες που αναλαμβάνουν για να προωθήσουν τη δράση. [...] Οι ονειροφύλακες της Αγγελικής Δαρλάση, αναγκάζουν τον αναγνώστη να αναλογιστεί το χθες με τα καλά του, αλλά και τα κακά του. Προκαλεί τον αναγνώστη να αναλογιστεί κοινωνικά και πολιτικά ατοπήματα που συνέβησαν και μας ακολουθούν ακόμη και τώρα, ενώ κινηματογραφικά μας τοποθετεί καρέ καρέ στο μυθιστορηματικό πλάνο της καθώς είμαστε σε πολλά συμμέτοχοι, ακόμη και σιωπηρά, όλοι μας. [...] Το βιβλίο της Α.Δαρλάση, είναι από αυτά που θα προστεθούν στο ράφι των διαχρονικών έργων με μια σφραγίδα ανανέωσης και εξέλιξης της λογοτεχνίας. [...]
Κριτική της Έλενας Αρτζανίδου στο http://ardjanidou.psichogios.gr/2013/06/o.html
[…] Ένα βιβλίο που θα διαβαστεί από νέους –αγόρια και κορίτσια– που τους αρέσουν τα σύγχρονα μυθιστορήματα. […] Μια συναρπαστική, με έντονο το κινηματογραφικό σασπένς και με την ονειρική και δυστοπική ατμόσφαιρα να εναλλάσσονται, περιπέτεια. Μια αλληγορική ιστορία, στα χνάρια του πολυαγαπημένου long seller και βραβευμένου με το Κρατικό Βραβείο «Ονειροφύλακες», για τον ρατσισμό και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στο όνειρο. Ήταν το 2004, όταν πρωτοεκδόθηκαν οι «Ονειροφύλακες», το πρώτο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση, ένα βιβλίο που αμέσως ξεχώρισε, αφού τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο, αγαπήθηκε πολύ και συνεχίζει να γοητεύει μικρούς και μεγάλους αναγνώστες, έχοντας ξεπεράσει τα 12.000 αντίτυπα. […]
Metrogreece http://www.metrogreece.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/322044/Default.aspx
Κριτική στην Αυγή, 18/6/2013
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Η Αγγελική Δαρλάση μιλάει στο diastixo.gr
Το άκουγα πολύ συχνά: «Έχετε σκεφτεί να γράψετε τη συνέχεια;». Όλο και κάποιος, μικρός ή μεγάλος αναγνώστης, με παρότρυνε να γράψω τη συνέχεια του βιβλίου Ονειροφύλακες. Μου φαινόταν αδιανόητο. Ό,τι είχα να πω, το είχα πει. Επιπλέον, ένιωθα πως το κρατικό βραβείο κι η πολύ καλή πορεία του βιβλίου ήταν βαρύ κληροδότημα για να το «πειράξω». Ποτέ μη λες ποτέ, όμως… Ήταν το 2011. Είχα μόλις ολοκληρώσει το Με λένε… Σύννεφο όταν ξεκαθαρίζοντας παλιά αρχεία, βρήκα σημειώσεις από ιστορίες και ήρωες που δεν είχαν βρει τη θέση τους σ’ εκείνο το πρώτο βιβλίο των Ονειροφυλάκων. [...]
[...] Λίγο πριν, λίγο μετά ήταν που άκουσα κάποιον νεαρό να λέει: «Τα όνειρά μας αργοπεθαίνουν» και σε μια ταμπέλα ενός εφηβικού δωματίου διάβασα: «Χώρος ελεύθερης διέλευσης Ονείρων». Κόλλησα στις φράσεις εκείνες. Η κρίση είχε μπει για τα καλά στη ζωή μας κι οι συναντήσεις μου με νεαρούς αναγνώστες, το ένιωθα, ήταν διαφορετικά φορτισμένες. Ήταν λες και για κάποια παιδιά οι Ονειροφύλακες ήταν σχεδόν υπαρκτοί και πως τα όνειρα θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν, αφού υπήρχαν εκείνοι που στο δικό τους παράλληλο σύμπαν αγωνίζονταν για τη διάσωση των ανθρώπινων ονείρων. Κάποιο παιδί το είπε απροκάλυπτα, απαιτητικά σχεδόν: «Πρέπει, δεν γίνεται αλλιώς… πρέπει να υπάρχουν Ονειροφύλακες. Αλλιώς τα όνειρά μας κινδυνεύουν να χαθούν για πάντα». [...]
[...] Είχα ανάγκη κι εγώ το παραμύθι των Ονειροφυλάκων. Για να μιλήσω για την εισβολή του Φόβου, για την απώλεια των ονείρων, για την απειλή των Ονειροκτόνων, για το διχασμό της φυλής σε κατώτερους και ικανούς, για το ρατσισμό κι εντέλει για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στο όνειρο. Ήρωες από το πρώτο βιβλίο μου εμφανίστηκαν κι άλλοι δεν χωρούσαν στο Οι Ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων – ανήκαν ήδη σ’ ένα άλλο σύμπαν. Κι έτσι άρχισα να κρατάω σημειώσεις για το τρίτο βιβλίο – για να καταλήξω στην τριλογία των Ονειροφυλάκων. [...]
[...] Και, φυσικά, είναι αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα παιδιά…
Συνέντευξη της Αγγελικής Δαρλάση στην εφημερίδα Τόλμη της Θράκης.
http://www.patakis.gr/files2/darlasi_tolmh.pdf
Συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία, 18/6/2013
