Περίληψη

Όταν το μίσος γίνεται αγάπη, η αγάπη γίνεται ΘΡΥΛΟΣ.

Λος Άντζελες 2130 μ.Χ.

Ο Ντέυ είναι ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος της Δημοκρατίας.

Η Τζουν είναι το παιδί-θαύμα της Δημοκρατίας κι ονειρεύεται τη στιγμή που θα υπηρετήσει το καθεστώς.

Την ημέρα που ο Ντέυ εισβάλλει στο Κεντρικό Νοσοκομείο του Λος Άντζελες για να κλέψει φιαλίδια με το φάρμακο κατά της επιδημίας με σκοπό να το χορηγήσει στον μικρό του αδερφό που νοσεί, έρχεται αντιμέτωπος με τον λοχαγό Μίτιας Ίπαρις. Κατά τη συμπλοκή μαζί του, τον τραυματίζει και διαφεύγει. Όταν όμως συνέρχεται από τα δικά του τραύματα, μαθαίνει έκπληκτος ότι κατηγορείται για τον φόνο του Ίπαρις. Συνηθισμένος καθώς είναι να του αποδίδονται κατηγορίες για εγκλήματα που ποτέ του δεν έχει διαπράξει, συνεχίζει την παράνομη ζωή του στα γκέτο του Λος Άντζελες, δίχως να γνωρίζει ότι το παιδί-θαύμα της Δημοκρατίας, η ιδιοφυής Τζουν Ίπαρις, αδερφή του Μίτιας, έχει βγει στους δρόμους και τον ψάχνει για λογαριασμό του καθεστώτος αλλά, κυρίως, για να πάρει τη δική της, προσωπική εκδίκηση.

Όταν η Τζουν εντοπίσει τον Ντέυ και κερδίσει την εμπιστοσύνη του, θ’ αρχίσει να αμφιβάλλει για όλα όσα πίστευε μέχρι τότε. 

Όταν η Τζουν συναντήσει τον Ντέυ, θα καταλάβει ότι και οι δυο τους είναι θύματα μιας σκοτεινής πλεκτάνης.

Και τότε το μίσος θα γίνει αγάπη.

Κι αγάπη τους θα γίνει ΘΡΥΛΟΣ.

Η CBS films έχει αγοράσει τα δικαιώματα για την κινηματογραφική του διασκευή κι έχει αναθέσει την παραγωγή της στους παραγωγούς του Twilight.

Soundtrack

Διαδικτυακά παιχνίδια με τον Θρύλο

Μπες στη σελίδα του βιβλίου στο facebook. Πάτα City Chase και θα μπορέσεις θα βγεις σ’ ένα διαδικτυακό κυνηγητό στην πόλη όπου εσύ θα είσαι ο πρωταγωνιστής.

https://www.facebook.com/legendtheseries

Μπες στη σελίδα του διαδικτυακού παιχνιδιού Cities Of Legend στο facebook. Παιχνίδι ρόλων που συνδυάζει μάχες, στρατηγική, παζλ και πολλή φαντασία στην πόλη του Λος Άντζελες το 2130!

https://www.facebook.com/CitiesOfLegend

Εδώ θα βρεις το τρέιλερ του on line διαδικτυακού παιχνιδιού facebook.

http://apps.facebook.com/citiesoflegend

Video

Δες το αμερικάνικο book trailer.

Δες το γερμανικό book trailer.

Δες τη συγγραφέα να μιλάει για το βιβλίο.

Κριτικές

[...] Και η αλήθεια είναι πως για καλή μας τύχη, στη χώρα μας, έχουν φτάσει ορισμένα εξαιρετικά δείγματα αυτού του λογοτεχνικού είδους το οποίο όχι μόνο δεν αξίζει να περιφρονεί κανείς λόγω των φανταστικών του προεκτάσεων αλλά αντίθετα, οφείλει να του δίνει μεγαλύτερη προσοχή και αξία καθώς βασίζεται σε στοιχεία της πραγματικότητας τα οποία κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθούν στο μέλλον.

[...] Ο "Θρύλος" λοιπόν, είναι ένα βιβλίο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα επιτυχημένα αυτά βιβλία και που τα συναγωνίζεται επάξια, ανεβαίνοντας ψηλά στην λίστα της προσωπικής μου προτίμησης. [...] Αν και η αφήγηση των γεγονότων μοιράζεται ανάμεσα στην Τζουν και στον Ντέυ, πράγμα που μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε περισσότερα για το συναισθηματικό κόσμο, το παρελθόν και τον τρόπο σκέψης του καθενός, στο συγκεκριμένο βιβλίο, υπάρχει ένα επιπλέον έξυπνο tip. [...] Δεν ξέρω για εσάς αλλά προσωπικά, πρώτη φορά έγινα μάρτυρας μιας τέτοιας τεχνικής και πραγματικά, μου άφησε την καλύτερη εντύπωση. Από 'κει και πέρα, και αφήνοντας στην άκρη τους εκρηκτικούς χαρακτήρες που κλέβουν τις εντυπώσεις, το ίδιο το κεντρικό story, είναι πολυεπίπεδο και οι πτυχές του, πάρα πολλές οι οποίες, σε προβληματίζουν και σε βάζουν σε μια περίπλοκη διαδικασία σκέψης, σαν να προσπαθείς να ενώσεις τα κομμάτια ενός γρίφου και να βρεις τη λύση πίσω από αυτόν.

[…] Ό,τι και να πω γι' αυτό το βιβλίο, θα είναι πολύ λίγο. Με μία και μόνο λέξη, θα το χαρακτήριζα εξαιρετικό και είστε δεν είστε fan της δυστοπικής λογοτεχνίας, αξίζει να το διαβάσετε. Έχει συναίσθημα, έχει δράση, έχει λογική και ανάλυση δεδομένων προκειμένου να καταλήξεις σε συμπεράσματα, έχει δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πάνω απ' όλα, έχει μια εξαιρετική εξελικτική πορεία όπου η περιπέτεια, ο αγώνας για την επιβίωση και την ανακάλυψη της αλήθειας, της προστασίας όσων αγαπάς, της τιμής και της εκδίκησης, συνδυάζονται με τρόπο μοναδικό που σε καθηλώνει και δεν σου επιτρέπει να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου παρά μονάχα όταν θα έχεις γυρίσει πλέον και την τελευταία σελίδα. […]                             

Κριτική της Γιώτας Παπαδημακοπούλου στο http://culture21century.blogspot.gr/2013/05/blog-post_14.html

«Ένας επιβλητικός, δυστοπικός κόσμος, με δυνατούς χαρακτήρες, μεγάλη ένταση και πολιτικές ραδιουργίες. Αν σας άρεσαν οι Αγώνες Πείνας, αυτό το βιβλίο θα το λατρέψετε». Σάρα Ρις Μπρένναν, συγγραφέας της τριλογίας The Demon’s Lexicon

«Ένα ρομαντικό θρίλερ που εκτυλίσσεται σε έναν κόσμο μετά την καταστροφή, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι δύσκολο να το αφήσεις στη μέση κι ακόμα πιο δύσκολο να το ξεχάσεις». Κάμι Γκαρσία, συντάκτρια των New York Times, συγγραφέας

«Με μια πλοκή που μας φέρνει στο μυαλό τους Άθλιους αλλά και το Blade Runner, η Λου αντιπαραθέτει δύο εφηβικές εκδοχές του Γιάννη Αγιάννη και του Ιαβέρη σε μια δυστοπική Αμερική του άμεσου μέλλοντος […]». USA Today

«Ένα εξαιρετικό δείγμα εμπορικού βιβλίου μυθοπλασίας με έντονη πλοκή, χαρακτήρες με βάθος και συναισθηματική κορύφωση. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!» The New York Times

«Μια κινηματογραφική περιπέτεια με ακαταμάχητους ήρωες». Kirkus Reviews

«Η Λου προσφέρει στον αναγνώστη οξυδερκή κοινωνικό προβληματισμό και ακαταμάχητους χαρακτήρες». Library Media Connection

«Ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο» Publisher’s Weekly

«Ο Θρύλος είναι ένα καλογραμμένο και συναρπαστικό βιβλίο που θα κερδίσει κάθε αναγνώστη». Los Angeles Times

Ίσως έχετε βαρεθεί να με ακούτε να διατυμπανίζω πως λατρεύω τα δυστοπικά μυθιστορήματα. Και η αλήθεια είναι πως για καλή μας τύχη, στη χώρα μας, έχουν φτάσει ορισμένα εξαιρετικά δείγματα αυτού του λογοτεχνικού είδους το οποίο όχι μόνο δεν αξίζει να περιφρονεί κανείς λόγω των φανταστικών του προεκτάσεων, αλλά αντίθετα οφείλει να του δίνει μεγαλύτερη προσοχή και αξία καθώς βασίζεται σε στοιχεία της πραγματικότητας τα οποία κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθούν στο μέλλον. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα! Ακριβώς επειδή κυκλοφορούν ορισμένες σειρές που έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιο νέα σειρά της κατηγορίας να τις συναγωνιστεί, πόσο μάλλον από το πρώτο κιόλας βιβλίο. Ο "Θρύλος" λοιπόν, είναι ένα βιβλίο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα επιτυχημένα αυτά βιβλία και που τα συναγωνίζεται επάξια, ανεβαίνοντας ψηλά στην λίστα της προσωπικής μου προτίμησης.

Δείτε το πλήρες, πολύ ενδιαφέρον, άρθρο http://www.cine.gr/article.asp?topic=CineReader&id=13407

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Συνέντευξη της συγγραφέα στον Στέφαν Λι για το περιοδικό Enterntainment Weekly (αποσπάσματα)

Ο Θρύλος είναι το πρώτο μυθιστόρημα της εικοσιεφτάχρονης Μαρί Λου, για το οποίο η CBS Films έσπευσε να εξασφαλίσει τα κινηματογραφικά δικαιώματα, σε συνεργασία με τους παραγωγούς του Twilight Γουίκ Γκόντφρυ και Μάρτυ Μπόουεν.

Πώς έφτασες μέχρι την έκδοση;

Ήταν μια μακριά πορεία. Άρχισα να γράφω στα σοβαρά όταν ήμουν έφηβη, γύρω στα δεκατέσσερα. Θυμάμαι ακριβώς πότε γιατί είχα διαβάσει ένα άρθρο στη Houston Chronicle για μια νεαρή συγγραφέα, την Αμίλια Ατγουότερ-Ρόουντς, η οποία υπέγραψε συγγραφικό συμβόλαιο σε ηλικία δεκαπέντε χρονών. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να επιδιώξω κι εγώ κάτι τέτοιο, κι έτσι άρχισα να γράφω σοβαρά. Έγραψα τέσσερα χειρόγραφα πριν από τον Θρύλο σε διάστημα δέκα  δώδεκα ετών, αλλά κανένα απ’ αυτά δεν κατάφερα να το εκδώσω. Τον Θρύλο άρχισα να τον γράφω την περίοδο που προσπαθούσα να πουλήσω το τέταρτο χειρόγραφο. Η ατζέντισσά μου κι εγώ περάσαμε το χειρόγραφο από δύο ή τρεις αναθεωρήσεις πριν το υποβάλουμε τελικά για έκδοση. Ήταν πραγματικά απρόσμενο και φανταστικό το γεγονός ότι τελικά καταφέραμε και το πουλήσαμε! (Γέλια)

Ξέρω ότι εργαζόσουν ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε μια εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών. Τα βιντεοπαιχνίδια διηγούνται κι αυτά ιστορίες με τον τρόπο τους. Η εμπειρία σου στα βιντεοπαιχνίδια επηρέασε καθόλου το βιβλίο σου;

Δε νομίζω ότι τα βιντεοπαιχνίδια αποτέλεσαν συνειδητή επιρροή στη συγγραφή του Θρύλου, αλλά είμαι σίγουρη ότι η αγάπη μου για τα βιντεοπαιχνίδια και κάποιες από τις εμπειρίες μου ανιχνεύονται στον Θρύλο. Για παράδειγμα, νομίζω ότι το σκηνικό με τους καβγάδες όπου στοιχηματίζουν οι θεατές είναι κάτι που προήλθε από την ενασχόλησή μου με τα βιντεοπαιχνίδια. Μου αρέσει να εισάγω το στοιχείο του ανταγωνισμού και του παιχνιδιού σε διάφορα πράγματα. Είμαι σίγουρη ότι γι’ αυτό υπάρχει αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο στον Θρύλο. (Γέλια.) Θυμάμαι να παίζω Mortal Combat όταν ήμουν μικρή, όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια σε στιλ Tekken.

Η βασική συνθήκη αυτού του μυθιστορήματος είναι πολύ ενδιαφέρουσα και σχεδόν ρεαλιστική κατά κάποιο τρόπο. Από πού προήλθε αυτή η κεντρική ιδέα;

Το δυστοπικό σκηνικό προήλθε αρχικά από ένα χάρτη που βρήκα στο διαδίκτυο, ο οποίος έδειχνε μια προσομοίωση του πώς θα ήταν ο κόσμος αν έλιωναν οι πάγοι και τα νερά των ωκεανών υψώνονταν κατά εκατό μέτρα. Ο χάρτης ήταν συναρπαστικός, γιατί οι μισές νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί. Στην Καλιφόρνια υπήρχε μια τεράστια λίμνη, που ξεκινούσε από το Λος Άντζελες και έφτανε μέχρι το Σακραμέντο. Η Ευρώπη είχε εξαφανιστεί τελείως, η Αυστραλία ήταν χωρισμένη στα δύο. Από εκεί μου γεννήθηκε η ιδέα για τον κόσμο που δημιούργησα. Πώς θα ήταν το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ αν εξαφανίζονταν σχεδόν όλες οι νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες; Μια μαζική μετανάστευση πληθυσμού προς τη Δύση θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν δεύτερο Εμφύλιο Πόλεμο. Η Δύση θα είχε εχθρική διάθεση απέναντι σε όλους αυτούς τους πρόσφυγες από την Ανατολή και θα έβαζε κάποιο σύνορο για να χωρίσει τα δύο αυτά μέρη. Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χωρίζονταν στη δυτική πλευρά, που θα περιλάμβανε όλη την ξηρά, και την ανατολική πλευρά, που δε θα είχε καθόλου γη. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη από την οποία ξεπήδησε η ιδέα για έναν πόλεμο ανάμεσα στη Δημοκρατία και στις Αποικίες.

Στον δυστοπικό σου κόσμο, τα παιδιά περνούν από τις Δοκιμασίες, υποχρεωτικές, τυποποιημένες εξετάσεις, που κυριολεκτικά καθορίζουν τη ζωή ή τον θάνατό τους. Πρόκειται για μια πιο σκληρή εκδοχή των εισαγωγικών για τα πανεπιστήμια;  

Πράγματι! Είναι κάτι τέτοιο, αλλά βαρέων βαρών! (Γέλια.) Κάτι σαν φρικτό φλας μπακ στην εποχή των σπουδών – είμαι βέβαιη ότι κι εσύ έκανες τα ίδια: προετοιμαζόσουν εντατικά για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Σκεφτόμουν ότι, όταν ήμουν έφηβη, αυτός ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου. Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για μένα. Έτσι δεν είναι; Αν δεν πας καλά στις εισαγωγικές σου, σου φαίνεται ότι ήρθε το τέλος του κόσμου…

Με αφορμή αυτό, μου αρέσει ότι περνάς κάποια πολιτικά μηνύματα στο βιβλίο – ας πούμε, ότι η χώρα είναι κυριολεκτικά χωρισμένη στα δύο–, αλλά με διακριτικό τρόπο, χωρίς να γίνονται κραυγαλέα.

Σ’ ευχαριστώ! Σπούδασα πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο, οπότε νομίζω ότι πολλά τέτοια στοιχεία διείσδυσαν στην ιστορία. Ίσως αποτελεί μια μικρή επιρροή από το πολιτικό κλίμα της εποχής, πόσο χωρισμένος είναι ο κόσμος, και πόσο θυμωμένος επίσης.

Παρόλο που το βιβλίο περιλαμβάνει μια ερωτική ιστορία μεταξύ εφήβων, χαίρομαι που αγνόησες τη μόδα που επικρατεί στα βιβλία για νεαρούς ενήλικες, τα οποία αναφέρονται αποκλειστικά σε βασανιστικούς έρωτες. Εσύ επικεντρώθηκες αρκετά στις αδελφικές σχέσεις με έναν βαθύτερο τρόπο.

Ευχαριστώ! Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή στις ερωτικές ιστορίες. Το ανέκδοτο χειρόγραφό μου για τον Μότσαρτ έχει να κάνει με αυτόν και την αδερφή του, που ήταν επίσης παιδί-θαύμα αλλά δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις ικανότητές της γιατί ήταν κορίτσι. Πάντοτε με ενδιέφεραν οι αδελφικές σχέσεις γιατί εγώ δεν έχω αδέρφια. Είμαι προϊόν της κινέζικης πολιτικής του ενός παιδιού, οπότε πάντα ευχόμουν να είχα έναν μεγαλύτερο ή μικρότερο αδερφό ή μια αδερφή για να νιώσω αυτό τον δεσμό. Αυτό με κάνει να γράφω συνεχώς για αυτού του είδους τις σχέσεις. Είναι κάτι που με συναρπάζει.

Μου άρεσε πολύ η εναλλαγή της οπτικής στο βιβλίο. Τη μια στιγμή είσαι με τον Ντέυ και με το μέρος των Αποικιών, ενώ την επόμενη πιάνεις τον εαυτό σου να είναι θετικά διατεθειμένος απέναντι στην Τζουν και στη Δημοκρατία. Προσπάθησες να επισημάνεις ότι υπάρχει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ή κάνω λάθος;

Χαίρομαι που το επισημαίνεις αυτό. Αυτό είναι κάτι που προσπάθησα να το βάλω συνειδητά στο βιβλίο. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε ότι μόνο εμείς έχουμε τις σωστές ιδέες για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν δίκιο σε αυτά που κάνουν, αν όμως πας στην Κίνα, θα δεις ότι η Κίνα βλέπει με τον δικό της τρόπο τα αποτελέσματα της αμερικανικής πολιτικής και ότι η ίδια πιστεύει ότι σωστά είναι μόνο αυτά που κάνει η Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι το «σωστό» είναι κάτι πολύ σχετικό. Αυτό ήθελα να εκφράσω με τις διαφορετικές οπτικές.

Πιστεύεις ότι η Τζουν και ο Ντέυ αντιπροσωπεύουν διαφορετικές πλευρές του εαυτού σου;

Ναι. Ο Ντέυ είναι ένας χαρακτήρας που βρίσκεται στο μυαλό μου από τότε που πήγαινα στο λύκειο, οπότε τον αισθανόμουν πολύ οικείο και ένιωθα άνετα μαζί του. Κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του μοιάζουν με δικά μου – ας πούμε, είναι πολύ συναισθηματικός. Αλλά κι η Τζουν έχει ενδιαφέρον, γιατί πιστεύω πως είναι ο μοναδικός χαρακτήρας στον Θρύλο με τον οποίο δεν έχω τίποτα κοινό. Ωστόσο της έχω προσδώσει πολλά χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχω: την αναλυτική της σκέψη, την ικανότητά της να σκέφτεται λογικά, ιδίως τις κρίσιμες στιγμές. Αυτό που είχε επίσης ενδιαφέρον στη διαμόρφωση της Τζουν ήταν ότι της απέδωσα μεν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι, όταν τα εισήγαγα, βγήκαν οι αδυναμίες της. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι είναι τόσο πολύ λογική και πρακτική, που καταλήγει μερικές φορές να δείχνει απόμακρη ή κάπως αναίσθητη και άπονη. Ουσιαστικά, εξερευνούσα το γεγονός ότι μαζί με κάθε προτέρημα υπάρχει και μια κάποιου είδους αδυναμία.

Στις ευχαριστίες του βιβλίου αναφέρεις ότι η Τζουν ήταν αρχικά αγόρι. Μου φαίνεται αδύνατον να το φανταστώ! Είναι αλήθεια;

Ναι, αλήθεια είναι. Η αρχική μου ιδέα είχε να κάνει με δύο αγόρια, όπου το ένα κυνηγάει το άλλο. Θυμάμαι να κάθομαι στο αυτοκίνητο και να συζητάω αυτή την ιδέα με τον φίλο μου κι αυτός να με κοιτάει διαρκώς προβληματισμένος. Τέλος, μου είπε: «Ξέρεις, θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν έκανες τον αστυνομικό κορίτσι». Κι εγώ σκέφτηκα: «Ναι, δίκιο έχεις! Θα ήταν πολύ καλύτερο». Τώρα λοιπόν τα πάντα περνάνε από την έγκρισή του. Τον λένε Πρίμο. Έδωσα το όνομά του στον δικτάτορα. (Γέλια.)