Περίληψη

Η Κ. Παπαδάκου είναι η αγαπημένη συγγραφέας του δεκατετράχρονου Αλέξη, ο οποίος εκείνο το καλοκαίρι περιμένει πώς και πώς την έκδοση του τέταρτου βιβλίου της. Όμως οι μέρες περνάνε και το βιβλίο δεν εμφανίζεται στα βιβλιοπωλεία. Όσο για την Κ. Παπαδάκου, παραμένει εξαφανισμένη…

Ο Αλέξης θα ξεκινήσει μια έρευνα για την αγαπημένη του συγγραφέα, που θα τον οδηγήσει όλο και πιο μακριά τόσο στην προσωπική του ιστορία όσο και στην ιστορία της μυστηριώδους γυναίκας που υπογράφει τα βιβλία. Μαζί του ο κολλητός του, ο Πέτρος (που δεν αντέχεται πια), και η Μαρίσα (που δε λέει όσα εκείνος περιµένει ν’ ακούσει). Ο Αλέξης δε θα σταματήσει μέχρι να βρει όλες μα όλες τις απαντήσεις.

Ένα πρωτότυπο και τολμηρό αστυνομικό μυθιστόρημα που εξερευνά –εκτός από την εξαφάνιση της Κ. Παπαδάκου– τον πολύπλοκο εφηβικό κόσμο με τις φοβίες, τους δισταγμούς, τις ντροπές, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις του!

Κριτικές

Ο Αλέξης Σωτηριάδης, ένας δεκατετράχρονος ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας, στα όρια ενός ελαφρού αυτισμού που ωστόσο δεν κατονομάζεται, περνά το καλοκαίρι του στην Αθήνα. Έχει όμως να αντιμετωπίσει πολύ περισσότερες δυσκολίες από τη ζέστη, την πλήξη και τη μοναξιά της πόλης. Ο πατέρας του είναι στη φυλακή, η θεία του, που είχε έρθει να βοηθήσει την οικογένεια, έφυγε και η μητέρα του, μία πολυάσχολη δικηγόρος, δεν φαίνεται να έχει χρόνο για τον γιο της. Τα μηνύματα που του στέλνει διαρκώς με εντολές για τη δημιουργική χρήση του ελεύθερου χρόνου του και η προσπάθεια που κάνει να τον πλαισιώσει με φίλους, τον αντιπαθέστατο Πέτρο και την Μαρίσα, μάλλον κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Ο Αλέξης θέλει ένα πράγμα μόνο και το θέλει απεγνωσμένα. Να βρει για ποιο λόγο η Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου, η συγγραφέας τριών βιβλίων με τίτλο «Νερό. Εγώ», «Ουρανέ. Εσύ», «Γη. Αυτή» δεν έχει βγάλει ακόμη το τέταρτο βιβλίο της, ως όφειλε. Η Παπαδάκου είχε προαναγγείλει την έκδοση του επόμενου έργου τους με θέμα τη Φωτιά. Και είναι συνεπέστατη προς τους αναγνώστες της. Εκδίδει ένα βιβλίο κάθε τρία χρόνια στις 22 Ιουνίου ακριβώς, ημέρα που τυχαίνει να έχει τα γενέθλιά του ο Αλέξης. Τι συμβαίνει λοιπόν και ενώ έχει έρθει η ώρα για τη Φωτιά, το βιβλίο δεν εμφανίζεται; Και το μυστήριο δε σταματά εδώ. Η Παπαδάκου έχει αναγγείλει το νέο της βιβλίο ως «Φωτιά» σκέτο. Λείπει μια λέξη, σύμφωνα με την τυπολογία των προηγούμενων τίτλων της. Κάτι τρέχει. Ο εκδοτικός οίκος αρνείται να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Κι ο Αλέξης αποφασίζει να βρει τι απέγινε η Παπαδάκου και η υπόσχεση που δεν τηρήθηκε.

[...]

Κλείνοντας το σύντομο σχετικά βιβλίο, 157 σελίδες που διαβάζονται με μια ανάσα και πολλή συγκίνηση, αναρωτιέσαι τι διάβασες: ένα καλό αστυνομικό, μια ιστορία ενηλικίωσης, έναν ύμνο στην πίστη που οφείλεις να έχεις στη ζωή, όσο κι αν σου δείχνει το σκληρό της πρόσωπο, μια περιπέτεια για τις πολύπλοκες σχέσεις των ανθρώπων ή τελικά μια αυτοναφορική αφήγηση για την αφήγηση; Γιατί κρυφός πρωταγωνιστής είναι η ίδια η συγγραφή.

[...]

(Η Κουππάνου) αγαπά τον ήρωά της αλλά δεν του χαρίζεται. Τον βοηθά να δει τις πλάνες του αλλά και τη δύναμή του. Κανείς από τους ήρωες του βιβλίου δεν είναι όπως φαίνεται. Όλοι θα αποδειχθούν άλλοι. Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι. Πολυδιάστατοι.

Αλλά και το περιεχόμενο, η εστίαση της ιστορίας φωτίζει την περιπέτεια της συγγραφής. Τι είναι τελικά η συγγραφή ενός βιβλίου ή, πιο απλά, η αφήγηση μιας ιστορίας; Είναι αποκλειστικά ατομική υπόθεση; Πώς συντίθενται οι σημειώσεις, τα σκόρπια κομμάτια της ζωής μας, σε μια ιστορία; Πώς συνδέονται οι άνθρωποι μεταξύ τους μέσα από την ακρόαση ή ανάγνωση μιας ιστορίας και πώς συνδέονται με τον συγγραφέα; Η Παπαδάκου είναι η πολυδιάστατη λειτουργία της αφήγησης. Είναι Ουρανός, Νερό, Γη, είναι και Φωτιά! Και δεν έχει τέλος.

http://www.oanagnostis.gr/η-εξαφάνιση-της-κ-παπαδάκου-ή-η-περιπέ

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Απόσπασμα από συνέντευξη - Η συγγραφέας συστήνει τους ήρωές της:

Ο Αλέξης είναι άγριος, σκέφτεται συνέχεια και σκέφτεται τα πάντα, σκέφτεται και αυτά που δεν θέλει να σκέφτεται. Ό,τι αγαπά το αγαπά με πάθος. Τα λόγια του, οι πράξεις του, όλα, έχουν μια ιδιαίτερη ένταση και αυτό φέρνει τους άλλους σε αμηχανία. Δεν ξέρει όμως πώς να είναι αλλιώς, γιατί δεν ξέρει κι ακριβώς πώς είναι.

Η Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου θέλει να ζει μακριά από τον κόσμο, δεν υπάρχουν ίχνη της, ψηφιακά ή άλλα. Φαίνεται να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να αποφύγει την ανθρώπινη επαφή, αλλά τα βιβλία της, σε αντίθεση με εκείνη, μιλούν σε όλους, σε μεγάλους και σε μικρότερους, και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Είναι ίσως η πιο επιτυχημένη Ελληνίδα συγγραφέας της γενιάς της. Αυτό σχεδόν όλοι το γνωρίζουν. Εκείνη δεν τη γνωρίζει κανείς.

http://www.talcmag.gr/sinenteyxeis/anna-kouppanou-interview

To elniplex συνομίλησε με τη συγγραφέα του βιβλίου, Άννα Κουππάνου η οποία πρόθυμα αποκάλυψε μικρά μυστικά της ιστορίας:

http://www.elniplex.com/η-εξαφανιση-της-κ-παπαδακου-και-τι-εγιν

6 και 1 μυστικά για το βιβλίο «Η εξαφάνιση της Κ. Παπαδάκου και τι έγινε εκείνο το καλοκαίρι», όπως η συγγραφέας μάς αποκάλυψε:

Μυστικό 1ο:

Σε κάποιο σχολείο γνώρισα ένα παιδί που είχε μεγάλη επιθυμία, σχεδόν απελπισία, να εκδώσει ένα βιβλίο. Συγκινήθηκα τόσο πολύ από αυτήν τη συνάντηση ώστε άρχισα να φαντάζομαι έναν ήρωα που ήθελε να κάνει το ίδιο, να γράψει δηλαδή ένα βιβλίο.

Μυστικό 2ο:

Στην αρχή έγραψα μια σύντομη ιστορία με θέμα τη συγγραφή ενός βιβλίου, αλλά ο ήρωας, έτσι όπως τον φανταζόμουν, δεν έλεγε να παρουσιαστεί. Αλλάζοντας την ηλικία του ήρωα, ο Αλέξης Σωτηριάδης παρουσιάστηκε ολόκληρος. Αυτός ήθελε να διαβάσει ένα βιβλίο, ένα συγκεκριμένο βιβλίο, οπωσδήποτε.

Μυστικό 3ο:

Από τη στιγμή που είχα τον ήρωα μπροστά μου -ένα δεκατετράχρονο παιδί που κάνει τα πάντα για να ανακαλύψει τι τρέχει με το τέταρτο βιβλίο της αγαπημένης του τετραλογίας- η ιστορία είχε βρεθεί. Εγώ ακολούθησα.

Μυστικό 4ο:

Τα χέρια μου όμως έγραφαν τόσο γρήγορα που σε κάποιο σημείο σταμάτησαν να με ακολουθούν.

[…]

http://parathyro.com/2017/11/h-eksafanisi-tis-k-papadakou-kai-ti-egine-ekeino-to-kalokairi

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς έγινε αυτή η μεταστροφή και πού να βρίσκονται τα άλλα υλικά που οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου και όχι ενός άλλου. […] Σε ένα σημείο του βιβλίου ένα πρόσωπο λέει: «Τα βιβλία μιλούν από μόνα τους. Τι τη θέλετε τη συγγραφέα;». Ας αφήσουμε την ερώτηση να αιωρείται.

Δεν ήμουν ποτέ θαυμάστρια με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά η σύνδεση μεταξύ του προσώπου που έγραψε και του αντικειμένου που γράφτηκε μου φαινόταν πάντοτε μαγική, ότι το ένα χτίζει το άλλο, και ότι συγγραφέας και βιβλίο δένονται σε ένα μυστήριο παιχνίδι αλληλο-εφεύρεσης, που πολλές φορές δεν είναι γνωστό ούτε και στους ίδιους. Αυτό το θέμα της σύνδεσης, της κατασκευής, αλλά και το θέμα του τυχαίου και της συνάντησης που φέρνει μια ιστορία κοντά στην άλλη, ένα πρόσωπο κοντά στο άλλο, μια καινούρια λέξη σε ένα υποτιθέμενα ολοκληρωμένο κείμενο, έγιναν θέμα του βιβλίου, τεχνική και τρόπος αφήγησης. Σε κάποιο σημείο λέει η συγγραφέας που ψάχνει ο Αλέξης, δηλαδή η αινιγματική Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου: «Ποιος ξέρει πώς γεννιέται μια ιστορία και σε ποιου το κεφάλι; Μια ιστορία δε γεννιέται ποτέ αρτιμελής. Πάντα της λείπουν τα χέρια, τα πόδια. Στην αρχή έχει μόνο καρδιά».

Αυτές οι συνδέσεις και οι συνειρμοί που δένουν μια ιστορία με άλλες ιστορίες γίνονται μέσα στο κεφάλι του Αλέξη, αλλά και μέσα στο ίδιο το βιβλίο που φέρνει κοντά διάφορα υλικά και συγκροτείται σιγά σιγά σε αυτό που είναι, ώστε να δώσει απαντήσεις. Κάποιοι φίλοι με ρωτούν αν αυτή η απελπισία και όλα όσα έγιναν εκείνο το καλοκαίρι μπορεί να είναι ρεαλιστικά για την ιστορία ενός δεκατετράχρονου αγοριού. Η απάντησή μου προς το παρόν είναι ότι δεν ξέρω τι θα έκανε ένα οποιοδήποτε δεκατετράχρονο αγόρι, αλλά ξέρω τι θα έκανε ο Αλέξης. Ξέρω ότι θα έριχνε τον εαυτό του σε αυτό το κυνήγι, όπως τον ρίχνει κάποιος που θέλει να μάθει κάτι και που ψάχνει μια απάντηση που θα του σώσει τη ζωή. Και αν μπορούσα να τον συναντήσω, θα του έλεγα ότι κάτι τέτοιο θα έκανα και εγώ.

http://diastixo.gr/aprosopo-2/8498-anna-kouppanou