Περίληψη

Στο βιβλίο που κλείνει την τριλογία του Θρύλου, η ιστορία παίρνει απροσδόκητη τροπή: Σε ένα περιβάλλον επιδημίας και πολέμου, ο Ντέυ καλείται να παίξει έναν ρόλο που δεν είχε ποτέ φανταστεί, καθώς ο νέος εκλέκτορας, ο Άντεν στηρίζει επάνω του τις ελπίδες του για να αντισταθεί η Δημοκρατία στην επίθεση των Αποικιών. Όταν η κρίση φτάνει στην κορύφωσή της και η πρωτεύουσα βρίσκεται υπό πολιορκία, τα δεδομένα ανατρέπονται ξανά∙ οι Πατριώτες γίνονται υπερασπιστές της Δημοκρατίας, ενώ ο Ντέυ συνειδητοποιεί ότι είναι καταδικασμένος και ξεκινάει μια απεγνωσμένη αναζήτηση συμμάχων για να σώσει τον αδελφό του και τη Δημοκρατία που θα τον οδηγήσει στα όρια των αντοχών του. Η Τζουν μαθαίνει την αλήθεια για τον θάνατο των γονιών της, αλλά οι δράστες προβάλλουν ξανά απειλητικοί, με νέο πρόσωπο. Η ζωή γίνεται μια σειρά από μάχες και ανατροπές και ο έρωτας ανασαίνει μαζί με τον θάνατο στο μάτι του δυστοπικού κυκλώνα που υφαίνει με μαεστρία η Μαρί Λου, οδηγώντας την τριλογία της σε ένα συνταρακτικό κλείσιμο.

Η Τζουν ήταν κάποτε ένα Παιδί-Θαύμα.

Ο Ντέυ, ένας Θρύλος.

Ποιος από τους δυο θα γίνει ΠΡΟΜΑΧΟΣ της αγάπης τους;

Soundtrack

Μπες στη σελίδα του βιβλίου στο facebook. Πάτα City Chase και θα μπορέσεις θα βγεις σ’ ένα διαδικτυακό κυνηγητό στην πόλη όπου εσύ θα είσαι ο πρωταγωνιστής.

https://www.facebook.com/legendtheseries

Μπες στη σελίδα του διαδικτυακού παιχνιδιού Cities Of Legend στο facebook. Παιχνίδι ρόλων που συνδυάζει μάχες, στρατηγική, παζλ και πολλή φαντασία στην πόλη του Λος Άντζελες το 2130!

https://www.facebook.com/CitiesOfLegend

Εδώ θα βρεις το τρέιλερ του on line διαδικτυακού παιχνιδιού facebook.

http://apps.facebook.com/citiesoflegend

Κριτικές

«Αδύνατον να το αφήσεις από τα χέρια σου κι ακόµα πιο δύσκολο να το ξεχάσεις». Κάµι Γκαρσία, συντάκτρια των New York Times, συγγραφέας

«Με µια πλοκή που µας φέρνει στο µυαλό τους Άθλιους αλλά και το Blade Runner, η Λου αντιπαραθέτει δύο εφηβικές εκδοχές του Γιάννη Αγιάννη και του Ιαβέρη σε µια δυστοπική Αµερική του άµεσου µέλλοντος. Ένας θρύλος γεννιέται!» USA Today

«Ένα εξαιρετικό δείγµα εµπορικού βιβλίου µυθοπλασίας µε έντονη πλοκή, χαρακτήρες µε βάθος και συναισθηµατική κορύφωση. Συγχαρητήρια στη συγγραφέα!» The New York Times

«Η Λου προσφέρει στον αναγνώστη οξυδερκή κοινωνικό προβληµατισµό και ακαταµάχητους χαρακτήρες». Library Media Connection

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Συνέντευξη της συγγραφέα στον Στέφαν Λι για το περιοδικό Enterntainment Weekly (αποσπάσματα)

Ο Θρύλος είναι το πρώτο μυθιστόρημα της εικοσιεφτάχρονης Μαρί Λου, για το οποίο η CBS Films έσπευσε να εξασφαλίσει τα κινηματογραφικά δικαιώματα, σε συνεργασία με τους παραγωγούς του Twilight Γουίκ Γκόντφρυ και Μάρτυ Μπόουεν.

Πώς έφτασες μέχρι την έκδοση;

Ήταν μια μακριά πορεία. Άρχισα να γράφω στα σοβαρά όταν ήμουν έφηβη, γύρω στα δεκατέσσερα. Θυμάμαι ακριβώς πότε γιατί είχα διαβάσει ένα άρθρο στη Houston Chronicle για μια νεαρή συγγραφέα, την Αμίλια Ατγουότερ-Ρόουντς, η οποία υπέγραψε συγγραφικό συμβόλαιο σε ηλικία δεκαπέντε χρονών. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να επιδιώξω κι εγώ κάτι τέτοιο, κι έτσι άρχισα να γράφω σοβαρά. Έγραψα τέσσερα χειρόγραφα πριν από τον Θρύλο σε διάστημα δέκα  δώδεκα ετών, αλλά κανένα απ’ αυτά δεν κατάφερα να το εκδώσω. Τον Θρύλο άρχισα να τον γράφω την περίοδο που προσπαθούσα να πουλήσω το τέταρτο χειρόγραφο. Η ατζέντισσά μου κι εγώ περάσαμε το χειρόγραφο από δύο ή τρεις αναθεωρήσεις πριν το υποβάλουμε τελικά για έκδοση. Ήταν πραγματικά απρόσμενο και φανταστικό το γεγονός ότι τελικά καταφέραμε και το πουλήσαμε! (Γέλια)

Ξέρω ότι εργαζόσουν ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε μια εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών. Τα βιντεοπαιχνίδια διηγούνται κι αυτά ιστορίες με τον τρόπο τους. Η εμπειρία σου στα βιντεοπαιχνίδια επηρέασε καθόλου το βιβλίο σου;

Δε νομίζω ότι τα βιντεοπαιχνίδια αποτέλεσαν συνειδητή επιρροή στη συγγραφή του Θρύλου, αλλά είμαι σίγουρη ότι η αγάπη μου για τα βιντεοπαιχνίδια και κάποιες από τις εμπειρίες μου ανιχνεύονται στον Θρύλο. Για παράδειγμα, νομίζω ότι το σκηνικό με τους καβγάδες όπου στοιχηματίζουν οι θεατές είναι κάτι που προήλθε από την ενασχόλησή μου με τα βιντεοπαιχνίδια. Μου αρέσει να εισάγω το στοιχείο του ανταγωνισμού και του παιχνιδιού σε διάφορα πράγματα. Είμαι σίγουρη ότι γι’ αυτό υπάρχει αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο στον Θρύλο. (Γέλια.) Θυμάμαι να παίζω Mortal Combat όταν ήμουν μικρή, όπως και τα υπόλοιπα παιχνίδια σε στιλ Tekken.

Η βασική συνθήκη αυτού του μυθιστορήματος είναι πολύ ενδιαφέρουσα και σχεδόν ρεαλιστική κατά κάποιο τρόπο. Από πού προήλθε αυτή η κεντρική ιδέα;

Το δυστοπικό σκηνικό προήλθε αρχικά από ένα χάρτη που βρήκα στο διαδίκτυο, ο οποίος έδειχνε μια προσομοίωση του πώς θα ήταν ο κόσμος αν έλιωναν οι πάγοι και τα νερά των ωκεανών υψώνονταν κατά εκατό μέτρα. Ο χάρτης ήταν συναρπαστικός, γιατί οι μισές νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί. Στην Καλιφόρνια υπήρχε μια τεράστια λίμνη, που ξεκινούσε από το Λος Άντζελες και έφτανε μέχρι το Σακραμέντο. Η Ευρώπη είχε εξαφανιστεί τελείως, η Αυστραλία ήταν χωρισμένη στα δύο. Από εκεί μου γεννήθηκε η ιδέα για τον κόσμο που δημιούργησα. Πώς θα ήταν το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ αν εξαφανίζονταν σχεδόν όλες οι νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες; Μια μαζική μετανάστευση πληθυσμού προς τη Δύση θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν δεύτερο Εμφύλιο Πόλεμο. Η Δύση θα είχε εχθρική διάθεση απέναντι σε όλους αυτούς τους πρόσφυγες από την Ανατολή και θα έβαζε κάποιο σύνορο για να χωρίσει τα δύο αυτά μέρη. Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χωρίζονταν στη δυτική πλευρά, που θα περιλάμβανε όλη την ξηρά, και την ανατολική πλευρά, που δε θα είχε καθόλου γη. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη από την οποία ξεπήδησε η ιδέα για έναν πόλεμο ανάμεσα στη Δημοκρατία και στις Αποικίες.

Στον δυστοπικό σου κόσμο, τα παιδιά περνούν από τις Δοκιμασίες, υποχρεωτικές, τυποποιημένες εξετάσεις, που κυριολεκτικά καθορίζουν τη ζωή ή τον θάνατό τους. Πρόκειται για μια πιο σκληρή εκδοχή των εισαγωγικών για τα πανεπιστήμια;  

Πράγματι! Είναι κάτι τέτοιο, αλλά βαρέων βαρών! (Γέλια.) Κάτι σαν φρικτό φλας μπακ στην εποχή των σπουδών – είμαι βέβαιη ότι κι εσύ έκανες τα ίδια: προετοιμαζόσουν εντατικά για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Σκεφτόμουν ότι, όταν ήμουν έφηβη, αυτός ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου. Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για μένα. Έτσι δεν είναι; Αν δεν πας καλά στις εισαγωγικές σου, σου φαίνεται ότι ήρθε το τέλος του κόσμου…

Με αφορμή αυτό, μου αρέσει ότι περνάς κάποια πολιτικά μηνύματα στο βιβλίο – ας πούμε, ότι η χώρα είναι κυριολεκτικά χωρισμένη στα δύο–, αλλά με διακριτικό τρόπο, χωρίς να γίνονται κραυγαλέα.

Σ’ ευχαριστώ! Σπούδασα πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο, οπότε νομίζω ότι πολλά τέτοια στοιχεία διείσδυσαν στην ιστορία. Ίσως αποτελεί μια μικρή επιρροή από το πολιτικό κλίμα της εποχής, πόσο χωρισμένος είναι ο κόσμος, και πόσο θυμωμένος επίσης.

Παρόλο που το βιβλίο περιλαμβάνει μια ερωτική ιστορία μεταξύ εφήβων, χαίρομαι που αγνόησες τη μόδα που επικρατεί στα βιβλία για νεαρούς ενήλικες, τα οποία αναφέρονται αποκλειστικά σε βασανιστικούς έρωτες. Εσύ επικεντρώθηκες αρκετά στις αδελφικές σχέσεις με έναν βαθύτερο τρόπο.

Ευχαριστώ! Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή στις ερωτικές ιστορίες. Το ανέκδοτο χειρόγραφό μου για τον Μότσαρτ έχει να κάνει με αυτόν και την αδερφή του, που ήταν επίσης παιδί-θαύμα αλλά δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις ικανότητές της γιατί ήταν κορίτσι. Πάντοτε με ενδιέφεραν οι αδελφικές σχέσεις γιατί εγώ δεν έχω αδέρφια. Είμαι προϊόν της κινέζικης πολιτικής του ενός παιδιού, οπότε πάντα ευχόμουν να είχα έναν μεγαλύτερο ή μικρότερο αδερφό ή μια αδερφή για να νιώσω αυτό τον δεσμό. Αυτό με κάνει να γράφω συνεχώς για αυτού του είδους τις σχέσεις. Είναι κάτι που με συναρπάζει.

Μου άρεσε πολύ η εναλλαγή της οπτικής στο βιβλίο. Τη μια στιγμή είσαι με τον Ντέυ και με το μέρος των Αποικιών, ενώ την επόμενη πιάνεις τον εαυτό σου να είναι θετικά διατεθειμένος απέναντι στην Τζουν και στη Δημοκρατία. Προσπάθησες να επισημάνεις ότι υπάρχει μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ή κάνω λάθος;

Χαίρομαι που το επισημαίνεις αυτό. Αυτό είναι κάτι που προσπάθησα να το βάλω συνειδητά στο βιβλίο. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε ότι μόνο εμείς έχουμε τις σωστές ιδέες για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν δίκιο σε αυτά που κάνουν, αν όμως πας στην Κίνα, θα δεις ότι η Κίνα βλέπει με τον δικό της τρόπο τα αποτελέσματα της αμερικανικής πολιτικής και ότι η ίδια πιστεύει ότι σωστά είναι μόνο αυτά που κάνει η Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι το «σωστό» είναι κάτι πολύ σχετικό. Αυτό ήθελα να εκφράσω με τις διαφορετικές οπτικές.

Πιστεύεις ότι η Τζουν και ο Ντέυ αντιπροσωπεύουν διαφορετικές πλευρές του εαυτού σου;

Ναι. Ο Ντέυ είναι ένας χαρακτήρας που βρίσκεται στο μυαλό μου από τότε που πήγαινα στο λύκειο, οπότε τον αισθανόμουν πολύ οικείο και ένιωθα άνετα μαζί του. Κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του μοιάζουν με δικά μου – ας πούμε, είναι πολύ συναισθηματικός. Αλλά κι η Τζουν έχει ενδιαφέρον, γιατί πιστεύω πως είναι ο μοναδικός χαρακτήρας στον Θρύλο με τον οποίο δεν έχω τίποτα κοινό. Ωστόσο της έχω προσδώσει πολλά χαρακτηριστικά που θα ήθελα να έχω: την αναλυτική της σκέψη, την ικανότητά της να σκέφτεται λογικά, ιδίως τις κρίσιμες στιγμές. Αυτό που είχε επίσης ενδιαφέρον στη διαμόρφωση της Τζουν ήταν ότι της απέδωσα μεν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι, όταν τα εισήγαγα, βγήκαν οι αδυναμίες της. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι είναι τόσο πολύ λογική και πρακτική, που καταλήγει μερικές φορές να δείχνει απόμακρη ή κάπως αναίσθητη και άπονη. Ουσιαστικά, εξερευνούσα το γεγονός ότι μαζί με κάθε προτέρημα υπάρχει και μια κάποιου είδους αδυναμία.

Στις ευχαριστίες του βιβλίου αναφέρεις ότι η Τζουν ήταν αρχικά αγόρι. Μου φαίνεται αδύνατον να το φανταστώ! Είναι αλήθεια;

Ναι, αλήθεια είναι. Η αρχική μου ιδέα είχε να κάνει με δύο αγόρια, όπου το ένα κυνηγάει το άλλο. Θυμάμαι να κάθομαι στο αυτοκίνητο και να συζητάω αυτή την ιδέα με τον φίλο μου κι αυτός να με κοιτάει διαρκώς προβληματισμένος. Τέλος, μου είπε: «Ξέρεις, θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν έκανες τον αστυνομικό κορίτσι». Κι εγώ σκέφτηκα: «Ναι, δίκιο έχεις! Θα ήταν πολύ καλύτερο». Τώρα λοιπόν τα πάντα περνάνε από την έγκρισή του. Τον λένε Πρίμο. Έδωσα το όνομά του στον δικτάτορα. (Γέλια.)