Απόσπασμα
–Έχω μιαν ιδέα, δεν ξέρω κατά πόσο στέκει, αλλά θα σας την πω. Χτες βράδυ κι εγώ δεν κοιμήθηκα πολύ, σκεφτόμουν τον Χανς και την κυρα-Μαρία. Ξεφύλλιζα το καρνέ που ο Χανς είχε αφήσει στο δωμάτιό του και βρήκα μέσα κάτι που με παραξένεψε. Για κοιτάξτε και σεις.
Τα παιδιά έσκυψαν περίεργα να δουν. Σ’ ένα από τα φύλλα που τους έδειχνε η Νικόλ ήταν γραμμένες λίγες λέξεις κι ένα σχέδιο παράξενο, ζωγραφισμένο με μολύβι.
–Σαν γρίφος μοιάζει, είπε ο Άγγελος και τα άλλα είναι γερμανικά.
–Όχι όλα γερμανικά, είπε η Νικόλ, έχει και ελληνικά. Να εδώ γράφει grab – βροχή – όρος – Πιο κάτω: επισκοπή, γενέθλια της Παναγίας, τάφος – αφανής – ναός, το σχέδιο μοιάζει με εκκλησία και πάλι βροχή – Αιακός, εκεί έχει ένα σταυρό και πιο κει τον αριθμό 203.
–Τόσες ήταν οι λίρες, φώναξε η Λίνα.
Περίληψη
Το πρώτο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή, το οποίο ξεκίνησε ένα καλοκαίρι στην Αίγινα σαν παιχνίδι με τα παιδιά της. Έτσι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά της και οι φίλοι τους, ενώ όλα τα μέρη που περιγράφει είναι απολύτως αληθινά!
Μία παρέα παιδιών περνάει τις καλοκαιρινές της διακοπές στην Αίγινα. Εκεί τους επισκέπτεται μια οικογενειακή φίλη από τη Γαλλία, η οποία δουλεύει ως βοηθός ενός ψυχιάτρου στο Παρίσι. Αποστολή της να ανακαλύψει κάποια στοιχεία που επαναλαμβάνει ένας Γερμανός ασθενής, ο οποίος πάσχει από αμνησία μετά την έκρηξη μιας νάρκης που πάτησε στην Αίγινα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Λέξεις σκόρπιες που προσπαθούν τα παιδιά να ενώσουν για να βγάλουν νόημα. Ώσπου επισκέπτονται στη Βαγία την οικογένεια Χαλδαίου, στο σπίτι της οποίας έμενε ο Χανς στη διάρκεια του πολέμου. Εκεί μαθαίνουν πως ο Χανς έχει κλέψει από την οικογένεια χρυσές λίρες. Έτσι αρχίζει η αναζήτηση ενός χαμένου θησαυρού, που οδηγεί τα παιδιά σε περιπέτειες...
Soundtrack
Ταινία
Τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Ο θησαυρός της Βαγίας»
Κριτικές
Γ. Νεγρεπόντης, «Κριτική βιβλίου: Δυο παιδικά κι ένα σχολικό βιβλίο», εφ. Αυγή, Παρασκευή, 25 Φεβρουαρίου 1977
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Ζωρζ Σαρή, «Ο καθένας γράφει όχι για να σώσει τους άλλους, αλλά τελικά για να σωθεί ο ίδιος», εφ. Μεσημβρινή, 16 Σεπτεμβρίου 1980
Σχόλια