Απόσπασμα
Μισοπλαγιασμένοι ο ένας στην πλώρη κι ο άλλος στην πρύμνη, με τα μάτια σφαλιστά και τα κεφάλια ν’ ακουμπάνε στην κουπαστή, δεν κοιμόμαστε, κρατάμε δυνάμεις μήπως κι αντέξουμε άλλη μια μέρα. Επτά μερόνυχτα είμαστε σε τούτη την κακορίζικη βάρκα και η πείνα και η δίψα μάς έχουν εξαντλήσει. Ένα μπουρίνι μάς βρήκε ανοιχτά του Αγίου Όρους και μας πήρε και μας σήκωσε. Μαύρα βουνά τα κύματα, χιμούσαν επάνω μας να μας σκεπάσουν. Πάει θα μας πνίξει ετούτη τη φορά, είπα, αλλά εντέλει τα καταφέραμε. Άμα η φουρτούνα κάλμαρε, η θάλασσα γίνηκε λάδι, λες κι έπηξε. Δίχως πανί, χωρίς κουπιά μείναμε καταμεσής στο πέλαγο. Ο ήλιος καίει αλύπητα πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Αν δε φυσήξει να ξεκολλήσουμε απ’ εδώ δε θα τα καταφέρουμε. Κουράγιο δε μας απέμεινε. Ο Βαρθολομαίος στην απελπισία του δυο φορές δοκίμασε να πιει θαλασσινό νερό. Στο τσακ τον πρόλαβα. Άμα πιεις, λένε, πάνω από τρεις φορές λωλαίνεσαι. Τυχερός όποιος δεν έχει νιώσει στη ζωή του της δίψας την τυράννια και της πείνας την απόγνωση.
«Σου το ’πα δα, πως το ’λεγαν τα μερομήνια. Να σαλπάρουμε δεν έπρεπε» μου λέει ξέπνοα. «Έχε πίστη! Στο τέλος θα τα καταφέρουμε» του λέω.
Μέσα μου όμως πιστεύω πως ο Θεός μάς ξέγραψε από το βιβλίο του κόσμου και πως μας έστειλε ετούτη την πύρινη κόλαση για τις αμαρτίες μας.
Περίληψη
Βρισκόμαστε στα 1822, ανοιχτά του Αιγαίου πελάγους. Ο Ελληνικός Στόλος, μετά από εντολή του Ι. Καποδίστρια, επιχειρεί να καθαρίσει τις θάλασσες από τους Έλληνες πειρατές, που επί δεκαετίες τρομοκρατούσαν τα ελληνικά νησιά και λεηλατούσαν τα εμπορικά πλοία των Αγγλογάλλων και των Τούρκων. Μία από τις ναυαρχίδες του Ελληνικού Στόλου με διοικητή τον μοίραρχο Κυριαζή περισυλλέγει δύο ναυαγούς πειρατές, τον Νι Πι και τον Βαρθολομαίο, οι οποίοι προσποιούμενοι ότι είναι ψαράδες κρύβουν την ταυτότητά τους και το ημερολόγιο του Γάντζου του Σούσουρα, που περιέχει πληροφορίες για το πού έκρυψε τους θησαυρούς του.
Στο πλοίο επιβαίνουν και ο γνωστός Γάλλος φιλέλληνας Ιππόλυτος Μπυσσόν, μέλος της διευθυντικής του Αιγαίου Πελάγους Επιτροπής, της οποίας αρχηγός είναι ο Ανδρέας Μιαούλης, και η αρραβωνιαστικιά του μαντμαζέλ Ελέν. Για κακή τους τύχη, μετά από μια ναυμαχία με τον Μαύρο Εκδικητή πέφτουν στα χέρια του πιο αδίστακτου πειρατή του Αιγαίου, του Χασάν Μπαρμπαρόσα, πρώην συμπολεμιστή του Νι Πι, ο οποίος αναζητά κι αυτός τον θησαυρό του Γάντζου του Σούσουρα. Η περιπέτεια συνεχίζεται στην Κίμωλο, στο Αιγαίο πέλαγος, στην Μπαρμπαριά, στην έρημο και στη Γραμβούσα της Κρήτης, όπου ύστερα από διάφορες μονομαχίες, μάχες, τρικυμίες, συναντήσεις με γοργόνες και δράκους, ύστερα από μηχανορραφίες, προδοσίες, ανταρσίες, θυσίες και έρωτες αναδεικνύεται το πραγματικό νόημα της ζωής.
Μια συναρπαστική περιπέτεια, με πολύ χιούμορ, που θα ταξιδέψει μικρούς και μεγάλους από τον μοναδικό κόσμο του Νι Πι, του τελευταίου πειρατή του Αιγαίου, ως το μυστικό της ζωής!
Κριτικές
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Η ιδέα του βιβλίου προέκυψε όταν δίδασκα το μάθημα της Νεότερης Ιστορίας στην Στ΄ Δημοτικού και αποφάσισα να ανεβάσω με τα παιδιά ένα θεατρικό έργο, γιατί ήταν ένας τρόπος να έχουν μια άλλη προσέγγιση της ιστορίας. Τα παιδιά μάθαιναν από τα πραγματολογικά στοιχεία και μεταφέρονταν στην εποχή, σύγκριναν τον τρόπο ζωής στο έργο με τον σημερινό τρόπο ζωής.
Ήξερα ότι στο έργο ήθελα, εκτός από συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, να έχει φαντασία, έρωτα, φιλία που δοκιμάζεται, αγάπη. Δεν ήξερα το τέλος, αλλά διάβαζα κάθε σκηνή που ολοκλήρωνα στα παιδιά και συνέχιζα.
Τα παιδιά αυτά πάνε τώρα Β΄ Λυκείου και ακόμα θυμούνται το μάθημα της Νεότερης Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού!
Όλα αυτά που ζεις με τα παιδιά, είτε είναι η καθημερινότητα του σχολείου για εμάς, οι επισκέψεις στη βιβλιοθήκη, η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, είτε είναι εκδρομές στον Όλυμπο και στο Σέιχ Σου, οι επισκέψεις στον κινηματογράφο και οι συζητήσεις που ακολουθούν, είτε αφορούν το τι είναι θέατρο, όλα αυτά συνιστούν εμπειρίες που έχουν ριζώσει μέσα τους και στο μέλλον θα τροφοδοτούν τις επιλογές τους στη ζωή, στους ανθρώπους, στην εκπαίδευση.
Γιατί επέλεξες αυτό το θέμα, της πειρατείας στο Αιγαίο την εποχή του Καποδίστρια και της προσπάθειας πάταξής της από ελληνογαλλικές και αγγλικές δυνάμεις;
Το θέμα αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα στην ελληνική ιστορία και θα εξηγήσω γιατί: Η εποχή της πειρατείας στο Αιγαίο σού δίνει την ευκαιρία να συζητήσεις για αξίες που ναι μεν θεωρούνται αυτονόητες από την εποχή του Διαφωτισμού, αλλά τότε, όπως και σήμερα, πλέον μόνο αυτονόητες δεν είναι.
Δε θα σας πω όλες τις αξίες που προσπάθησα να διαπραγματευτώ, θα αναφερθώ μόνο στην αξία της ανθρώπινης ζωής, που την εποχή εκείνη είναι ανύπαρκτη. Ο άνθρωπος δεν έχει καμία αξία ή μάλλον είχε: μόνο αν τον πουλούσες!
Σκεφτείτε πως η πειρατεία και τα φαινόμενα που τη συνοδεύουν που δεν είναι και τόσο μακρινά. Έχουν περάσει μόλις 190 χρόνια, δηλαδή ούτε 5 γενιές. Σκεφτείτε, δηλαδή, πως ο παππούς του παππού σας ζούσε σε μια τέτοια κοινωνική κατάσταση. Ένας άντρας ή μια γυναίκα σε ένα νησί του Αιγαίου μπορεί να έφευγε για να πάει να καλλιεργήσει το χωράφι του και να κατέληγε δούλος ή δούλα στην Μπαρμπαριά ή στη Μάλτα.
Το ιστορικό πλαίσιο επίσης ταίριαζε με το μάθημα της ιστορίας της Στ΄ τάξης.
