Περίληψη

Η Ιφιγένεια είναι ένα κορίτσι στην εφηβεία. Μοναχοπαίδι και άριστη μαθήτρια, φορτώνεται μαζί με τα δικά της και τα όνειρα των άλλων γύρω της. Έχοντας πρότυπο τον αρχαιολόγο θείο της, ονειρεύεται να γίνει κι εκείνη αρχαιολόγος βάζοντας στόχο την επιτυχία της στο Πανεπιστήμιο. Όμως κάνει το λάθος αυτή την επιτυχία να την «αφιερώσει» στον βωμό της οικογενειακής της ευτυχίας. Είναι άλλωστε το μόνο σημείο στο οποίο συμφωνούν οι γονείς της, άνθρωποι με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες.
Στο ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο ζει η Ιφιγένεια, γεμάτο από τα «πρέπει» της μητέρας της, έρχεται τώρα να προστεθεί και ο φόβος της αποτυχίας στις εξετάσεις. Έτσι σταματάει σιγά σιγά να ζει στον κόσμο των νέων, επιβάλλει στον εαυτό της ατέλειωτες ώρες μελέτης, αφήνοντας τη ζωή να την προσπερνάει. Τρέμοντας στην ιδέα της αποτυχίας, αφήνει όλα τα υπόλοιπα για «αργότερα», ακόμη και τον τρυφερό εφηβικό έρωτα που γεννιέται ανάμεσα σ’ εκείνη και τον συμμαθητή της τον Μιχάλη.
Οι άλλοι νέοι γύρω της, η κολλητή της η Βάσω, η Νερίνα η εξαδέλφη της, που ζει κι εκείνη μαζί με τους γονείς της στο ίδιο διώροφο του Πειραιά, προχωράνε τη ζωή τους, κάπου κάνουν λάθη, πέφτουν, ξανασηκώνονται, όπως πέφτει και ξανασηκώνεται ένα μωρό προσπαθώντας να κάνει τα πρώτα του βήματα. Η Ιφιγένεια όμως συνεχίζει να βρίσκεται κλεισμένη στον γυάλινο κόσμο της, να μαθαίνει απέξω ανώμαλα ρήματα και κανόνες του συντακτικού μέχρι την περιβόητη μέρα των εξετάσεων έχοντας πείσει τον εαυτό της πως η αρχή και το τέλος για εκείνη βρίσκονται στις σωστές απαντήσεις πάνω σε λευκές σελίδες. Και τότε ένα τυχαίο γεγονός θα ανατρέψει όλα τα δεδομένα έτσι όπως τα είχε τακτοποιήσει στο μυαλό της, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Ο γυάλινος τοίχος που χώριζε την Ιφιγένεια από την πραγματικότητα θα γκρεμιστεί κι όλα γύρω της –τα γεγονότα, οι άνθρωποι, οι σχέσεις μεταξύ τους– θα πάρουν τις πραγματικές τους διαστάσεις. Και η Ιφιγένεια ανακαλύπτει επιτέλους πως απ’ όλους τους αρχαίους που έχει μελετήσει με τόση προσοχή έχει ξεχάσει τον Σωκράτη και το «γνώθι σαυτόν», και πως μόνο από εκεί μπορεί να ξεκινήσει κανείς να κάνει όνειρα χαμογελώντας στις μέρες που έρχονται, γιατί τότε μονάχα θα ξέρει και τον τρόπο να τα πραγματοποιήσει.

Soundtrack

Μουσική στη Rainbow το στέκι της Νερίνας και των φίλων της

Scorpions - Bad boys running wild

http://www.youtube.com/watch?v=KKWtrCDbNjA

Scorpions – Rhythm of Love

http://www.youtube.com/watch?v=kIWPD6GCME8

Scorpions - Rock You Like a Hurricane

http://www.youtube.com/watch?v=9Me_tXyq_t4

Video

Freedom… ξεφώνιζε μαζί με τον Τζορτζ Μάικλ εκείνο το κορίτσι και της Ιφιγένειας της άρεσε που ήταν ο εαυτός της!

Μουσική στη Rainbow το στέκι της Νερίνας και των φίλων της (Scorpions - Bad boys running wild).

Μουσική στη Rainbow το στέκι της Νερίνας και των φίλων της (Scorpions – Rhythm of Love).

Μουσική στη Rainbow το στέκι της Νερίνας και των φίλων της (Scorpions - Rock You Like a Hurricane).

Κριτικές

«Είναι ένα μυθιστόρημα με πολλές προεκτάσεις κοινωνικές, ψυχολογικές, εκπαιδευτικές κ.ά. Το καινούριο που φέρνει στη λογοτεχνία μας η Ελένη Δικαίου είναι ο τρόπος γραφής και αφήγησης των γεγονότων. Γράφει ελεύθερα και με ειλικρίνεια. Το γράψιμο έχει έναν αφοπλιστικό ρεαλισμό και μια γλώσσα χωρίς ταμπού. Τεχνικά το αποτέλεσμα είναι να συγκινεί. Αυτά τα γνωρίσματα κυρίως τα διαπιστώνουμε στο πρόσφατο μυθιστόρημά της “Μου μαθαίνετε να χαμογελάω, σας παρακαλώ;”».
Βασίλης Αναγνωστόπουλος, Καθηγητής Παν/μίου Θεσσαλίας
περιοδικό ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

«Μυθιστόρημα που μιλάει με απλότητα και τόλμη για ένα θέμα από τα πιο καίρια που απασχολούν –συχνά και καταδυναστεύουν– τους εφήβους μας».
Μάνος Κοντολέων

«Η Ελένη Δικαίου μιλάει για την ηρωίδα της με τρόπο απλό και άμεσο ενώ συγχρόνως απευθύνει μήνυμα σε όλους τους νέους που βάζουν στόχους… Η ιστορία εξελίσσεται αβίαστα και ομαλά μέσα από περιγραφές με έντονη συναισθηματική φόρτιση, απλότητα στο λόγο και ύφος λιτό, που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή των παιδιών».
Ισίδωρος Σαλιάρης
ΠΙΛΟΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Ποια είναι άραγε η Ιφιγένεια του βιβλίου; Θα μπορούσε να είναι μια από τις συμμαθήτριές μου, που ρίχτηκε στον αγώνα της απόκτησης «γνώσεων προς καταχώριση», αυτών που εξασφαλίζουν την επιτυχία στο Πανεπιστήμιο, ξεχνώντας ότι έτσι στερούσε από τον εαυτό της τη χαρά της δημιουργίας. ΄Η η κόρη μιας φιλικής οικογένειας. ΄Η ίσως μου έδωσε την ιδέα να γράψω το βιβλίο εκείνη η μαθήτρια για την οποία διαβάσαμε στις εφημερίδες πως απέτυχε στις εξετάσεις κι αποφάσισε ότι το τέλος ήταν ακριβώς εκεί, γράφοντάς το ολότελα παράλογα, σε μια ζωή που μετρούσε 18 μονάχα χρόνια.

   Ας υποθέσει ο αναγνώστης ό,τι νομίζει πως του ταιριάζει καλύτερα. Κι ας αφήσει σ’ εμένα μοναχά να ξέρω την αλήθεια ολόκληρη. Και τους λόγους που αυτή τη συγκεκριμένη αλήθεια μπόρεσα να τη δω τόσο καθαρά, ώστε να γίνει η αφορμή για να γραφτεί το ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ; Ένα βιβλίο το οποίο, όταν πρωτοκυκλοφόρησε, θεωρήθηκε από κάποιους  ανατρεπτικό, γιατί μιλούσε για όνειρα νέων ανθρώπων και όχι των γονιών τους. 

 Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς νιώθει ο συγγραφέας ενός «ανατρεπτικού βιβλίου» όταν έρχονται νέοι άνθρωποι και του λένε πως διαβάζοντάς το επηρεάστηκαν τόσο, ώστε χάρη σε αυτό μπήκαν στο Πανεπιστήμιο. Ή πέτυχαν τους στόχους που είχαν βάλει στη ζωή τους.

Ακούγεται –και μάλλον είναι– λιγάκι υπερβολικό αυτό. Όμως είναι τόσο κοντά στην αλήθεια. Γιατί η ιστορία της Ιφιγένειας θα μπορούσε να είναι η ιστορία του καθενός από μας. Κι εγώ το ξέρω και χαίρομαι ακόμη περισσότερο απ’ όσο είναι φυσικό να χαίρεται ένας συγγραφέας όταν ακούει «καλά λόγια» για το βιβλίο του. Ίσως, λέω ίσως, γιατί η Ιφιγένεια του βιβλίου είμαι εγώ!