Απόσπασμα
«Ο έρωτας είναι σαν μια απέραντη κοσμική εξίσωση. Τη στιγμή που γνωρίζεις ένα άτομο του αντίθετου φύλου ο εγκέφαλός σου κάνει αστραπιαία τις ακόλουθες νοερές αλγεβρικές πράξεις: π.χ., τα μπλε μάτια συν τα αστραφτερά δόντια του = τα λαμπερά μαλλιά συν τα μακριά μου πόδια.
Μμ+ αδ = λμ + μπ Φοβερό ζευγάρι!
Στην πορεία, βέβαια, όσο περισσότερο γνωρίζεις τον άλλον, τόσο περισσότεροι όροι προστίθενται στην εξίσωση».
Περίληψη
Η Τζέσικα είναι ένα κορίτσι σαν τα περισσότερα της ηλικίας της με μερικές μικροδιαφορές – είναι από φυσικού της παράξενη και της αρέσει να φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν. Κι έχει και μια περίεργη άποψη για τον έρωτα: τον θεωρεί μια απέραντη κοσμική εξίσωση. Μόνο που οι όροι που βάζει στις δικές της εξισώσεις είναι συνήθως λανθασμένοι...
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την εξίσωση Σέντρικ (ο ουάου γείτονας στο καινούριο της σπίτι) = Κλαιρ (ή Μπαλονάκι ή η καλύτερή της φίλη). Αδιανόητο! Κι όμως η Τζέσικα προσπαθεί...
Ή την εξίσωση Μαμά = Μπαμπάς. Είναι δυνατόν, όταν ο μπαμπάς της τα έχει ήδη φτιάξει με τη Μάντυ και η μαμά της με τον...;
Όλο το βιβλίο είναι μια ατελείωτη σειρά από τέτοιες αποτυχημένες εξισώσεις, με αποκορύφωμα αυτήν που σχετίζεται μ’ έναν μοβ φάκελο που η Τζέσικα πιστεύει ακράδαντα ότι ταχυδρομήθηκε σε λάθος διεύθυνση (δηλαδή στη δικιά της). Ο φάκελος αυτός και η αναζήτηση του αποστολέα της θα οδηγήσει την Τζέσικα σε μια μανιώδη αστυνομική έρευνα η οποία, τελικά, θα τη φέρει απρόσμενα κοντά στην τέλεια (και σωστή) εξίσωση!
Μια ρομαντική κωμωδία καταστάσεων όπου η συγγραφέας παίζει διαρκώς με αυτό που γνωρίζει (ή υποψιάζεται) ο αναγνώστης, αλλά δε γνωρίζει (ή δεν υποψιάζεται) η ηρωίδα.
Ανάλαφρο και δροσερό, το Δεν είναι άλγεβρα ο έρωτας είναι ένα βιβλίο που θα σε κάνει να το αγαπήσεις, να το προτείνεις, να το χαρίσεις και να το συζητήσεις.
