Περίληψη
Χρειάστηκαν δώδεκα χρόνια μέχρι να καταφέρει ο Τζάκομο να δει στ’αλήθεια ποιος είναι ο αδερφός του, να μπει στον κόσμο του. Και να τον αφήσει να του αλλάξει τη ζωή.
Είσαι πέντε χρόνων, έχεις δύο αδερφές και θα ήθελες τόσο πολύ ένα αδερφάκι για να παίζεις μαζί του, όπως όλα τα αγοράκια. Ώσπου ένα βράδυ οι γονείς σου σου ανακοινώνουν ότι τελικά θα αποκτήσεις αυτό το αδερφάκι, μόνο που θα είναι διαφορετικό. Εσύ είσαι πανευτυχής: για σένα διαφορετικός σημαίνει «σούπερ ήρωας». Του βρίσκεις, μάλιστα, και όνομα: Τζοβάννι. Κι ύστερα έρχεται στον κόσμο και σιγά σιγά καταλαβαίνεις πως, ναι, είναι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά, αλλά δεν έχει καμία σούπερ δύναμη. Στο τέλος ανακαλύπτεις και τη λέξη Down και ο ενθουσιασμός σου μετατρέπεται σε άρνηση και στη συνέχεια σε ντροπή. Θα πρέπει να διανύσεις την εφηβεία σου για να συνειδητοποιήσεις πως τελικά η αρχική σου αίσθηση δεν ήταν λάθος. Κι όταν πια θα αφήσεις τη ζωντάνια του Τζοβάννι να σε παρασύρει, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως τελικά είναι πράγματι ένας σούπερ ήρωας. Κι ότι, σε κάθε περίπτωση, είναι ο καλύτερός σου φίλος.
Με λίγα λόγια, αυτή είναι η ιστορία του Τζοβάννι. Ο Τζοβάννι που είναι δεκατριών χρόνων κι έχει ένα χαμόγελο πιο πλατύ κι από τα γυαλιά του· που αρπάζει το καπέλο ενός άστεγου και το βάζει στα πόδια· που αγαπάει τους δεινόσαυρους και το κόκκινο χρώμα· που πηγαίνει σινεμά με μια συμμαθήτριά του, επιστρέφει σπίτι και μας ανακοινώνει: «Παντρεύτηκα». Ο Τζοβάννι που χορεύει στη μέση της πλατείας, μόνος του, στον ρυθμό της μουσικής ενός καλλιτέχνη του δρόμου, και ο ένας μετά τον άλλον οι περαστικοί συγκινούνται κι αρχίζουν να τον μιμούνται. Ο Τζοβάννι μπορεί να κάνει ολόκληρες πλατείες να χορεύουν. Ο Τζοβάννι για τον οποίο ο χρόνος είναι πάντα είκοσι λεπτά, ποτέ πάνω από είκοσι. Αν κάποιος φύγει έναν μήνα διακοπές, λείπει είκοσι λεπτά. Ο Τζοβάννι που γίνεται κουραστικός, φορτικός και που κάθε μέρα πηγαίνει στον κήπο και φέρνει ένα λουλούδι στις αδερφές του. Κι αν είναι χειμώνας και δε βρίσκει λουλούδια, τους φέρνει ξερά φύλλα. Ο Τζοβάννι είναι ο αδερφός μου. Και αυτή είναι και η δική μου ιστορία. Εγώ είμαι ο Τζάκομο κι είμαι δεκαεννιά χρόνων.
Με το βιβλίο Ο αδερφός μου κυνηγάει δεινόσαυρους, ο Τζάκομο Ματσαριόλ έγραψε ένα μυθιστόρημα μαθητείας, όπου δε χρειάστηκε να επινοήσει τίποτα.
Ένα βιβλίο που εκπλήσσει, συγκινεί, διασκεδάζει και προβληματίζει.
Κριτικές
Ο Giacomo Mazzariol, 18 χρονών, γύρισε ένα αστείο βιντεάκι επειδή ήθελε να πει σε όλο τον κόσμο ποιος είναι στ’ αλήθεια ο αδερφός του, πέρα από τα τείχη που υψώνουν η διαφορετικότητα και το σύνδρομο Down. Χιλιάδες ήταν εκείνοι που το παρακολούθησαν. La Repubblica
Η ιδέα του 18χρονου από το Βένετο: να μιλήσει για τον αδερφό του Giovanni, ο οποίος έχει σύνδρομο Down. Το βιντεάκι έγινε γνωστό πρώτα στο σχολείο του κι έπειτα στο διαδίκτυο. Τώρα είναι πολύ πιθανό να γίνει σειρά. Corriere della Sera
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Το όνομά μου είναι Τζάκομο Ματσαριόλ. Είμαι 18 χρονών. Μένω σε μια μικρή πόλη με τους γονείς μου, τις αδερφές μου Κιάρα και Αλίκη και τον μικρό αδερφό μου Τζοβάνι. Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τον Τζοβάνι. Είναι τύπος που εάν τον ρωτήσεις «σε χωνάκι ή σε κυπελάκι το παγωτό σου;» θα σου απαντήσει «σε χωνάκι» κι αν του πεις «γιατί παίρνεις χωνάκι αφού ποτέ δεν το τρως;» θα σου πει «ούτε το κυπελάκι τρώω».
Ο Τζοβάνι είναι ο τύπος που θα κλέψει το καπέλο ενός άστεγου και μετά θα το βάλει στα πόδια. Που αγαπάει τους δεινόσαυρους και το κόκκινο χρώμα. Που χορεύει μόνος του στη μέση της πλατείας στο άκουσμα κάποιας μουσικής, που ο χορός του παρασύρει τους περαστικούς να χορέψουν κι αυτοί.
Για κείνον ο χρόνος είναι πάντα είκοσι λεπτά, ποτέ παραπάνω. Εάν κάποιος πάει ένα μήνα διακοπές θα λείψει είκοσι λεπτά. Κάθε μέρα κόβει απ’ τον κήπο τριαντάφυλλα για τις αδερφές του και αν είναι χειμώνας και δεν βρίσκει, τότε μαζεύει ξερά φύλλα γιαυτές.
Ο Τζοβάνι μπορεί να γίνει κουραστικός, να σε εξαντλήσει.
Είναι 12 χρονών κι έχει ένα χαμόγελο πιο τεράστιο κι απ’τα γυαλιά του.
Είναι χειρότερος από μένα στα μαθηματικά, αλλά πιο αγαπητός από μένα.
Ο Τζοβάνι έχει ένα παραπάνω χρωμόσωμα.
