Περίληψη

Το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή με τον γενικό τίτλο «Η αντιπαροχή» περιλαμβάνει δύο νουβέλες: «Το μπαστούρωμα» και την «Αποθήκη».

«Το μπαστούρωμα»: Μια συζήτηση με τη μορφή της συνέντευξης μετατρέπεται σε μονόλογο μιας γυναίκας, που στα εξήντα έξι της χρόνια διαλέγει μιαν άλλη ζωή, μια συνέχεια ζωής δικής της επιλογής…

«Η αποθήκη»: Μια πόλη που άλλαξε πρόσωπο, η Αθήνα που χάθηκε, κι ένας τρόπος ζωής, ταυτόχρονα, περιγράφονται με ζωντάνια και λυρικότητα, μ’ έναν λόγο που διατηρεί τη γλυκιά ανάμνηση, ακόμα και σήμερα, ενός άλλου τρόπου ζωής.

Για το πρώτο διήγημα, «Το μπαστούρωμα», η Μάρω Δούκα λέει μεταξύ άλλων: «χάρη στην εικονοπλαστική προφορικότητα του λόγου αποτυπώνεται ανάγλυφα η ανθρωπογεωγραφία αιώνων. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι η επίμονη ματιά και ο συνειδητός λόγος της Ζωρζ Σαρή, εδώ, υπηρετούν αθόρυβα και ταυτοχρόνως υποβάλλουν διακριτικά τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα του φεμινιστικού κινήματος, όπως είχαν εισηγηθεί στην ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του ’90, έπειτα από δεκαετίες αγώνων.»

Και για το δεύτερο διήγημα, «Η αποθήκη»: «συνειρμοί που γεννούν άλλους συνειρμούς, ιστορίες που κυνηγιούνται, που μπερδεύονται μεταξύ τους, που χώνονται η μια μέσα στην άλλη. Από τα ήσυχα προπολεμικά χρόνια στη γερμανική κατοχή. Η συμμετοχή των κοριτσιών, κρυφά από τους γονείς, στην εθνική αντίσταση. Ο κοριτσίστικος ενθουσιασμός, ο φόβος, η αγωνία. Αλλά και η ελπίδα. Ο έρωτας. Το τέλος του πολέμου έπειτα. Η χαρά της απελευθέρωσης. Οι χοροί. Τα τραγούδια. Ο αγώνας όμως για το καλύτερο αύριο δεν θα τελειώσει ποτέ. Η μονοκατοικία στην πλατεία Κολιάτσου θα δοθεί αντιπαροχή. Και οι θησαυροί μιας ζωής στην αποθήκη της κυρίας Βασιλείου θα παραδοθούν «χωρίς αντιπαροχή» στον παλιατζή.»

Κριτικές

«Πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη, ξεχωρίζει για τα θέματα που επιλέγει, για τους ανθρώπινους ήρωές της, που ζουν καθημερινά και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της ζωής, για το απλό της ύφος, την απομάκρυνσή της από απλές και κλασικές αφηγηματικές τεχνικές, για την άμεση και μη διδακτική προσέγγιση και παρουσίαση του παιδιού μέσα από τα έργα της και για τη σφαιρική της όραση γύρω από το σύγχρονο παιδί. Αυτό που χαρακτηρίζει το σύνολο του έργου της είναι το βιωματικό γράψιμο και η ανάγκη της να εκφραστεί μέσα από αυτό. Μια ανάγκη που, όπως η ίδια ομολογεί, βοηθά τον συγγραφέα να σώσει τον εαυτό του: “Oι συγγραφείς γράφουν πριν απ’ όλα για τον εαυτό τους, για να εκφραστούν οι ίδιοι πριν απ’ όλα, για να σωθούν”».  Δρ Χρύσα Κουράκη, Αφήγηση και λογοτεχνικοί χαρακτήρες: Τα μυθοπλαστικά πρόσωπα στο πεζογραφικό έργο της Ζωρζ Σαρή (1969-1995)

«Η Ζωρζ Σαρή είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να γράφει, με τον ίδιο αυτονόητο τρόπο που εμείς ξέρουμε να αναπνέουμε. Και αυτό δεν μπορείς παρά να το εκτιμήσεις και να το σεβαστείς. Και κυρίως να το απολαύσεις».  Ελευθεροτυπία