Απόσπασμα
… Στο κεφαλόσκαλο δε φάνηκε κανείς. Μονάχα εκείνη η μυρωδιά η παράξενη τους υποδέχτηκε. Το σπίτι μέσα ήταν σχεδόν ολοσκότεινο. Σ’ ένα μόνο δωμάτιο, στο βάθος, έβλεπες κάποιο φως και κάτι που έμοιασε μ’ ανθρώπινη σκιά κουνήθηκε κατά κει.
«Ποιος είναι;» ακούστηκε μια βραχνιασμένη φωνή.
«Φίλοι…» φώναξε σταθερά ο Σωτήρης κι έσφιξε το χέρι της Κόννης.
Ανέβηκαν τη σκάλα που έτριζε και προχώρησαν προς το φωτισμένο δωμάτιο, σκοντάφτοντας σε μαξιλάρια και ρούχα πεσμένα στο πάτωμα.
«Φέρνεις τίποτα, φίλε;» ρώτησε πάλι η βραχνιασμένη φωνή.
Ετοιμαζότανε να ξαπλώσει σε μια κουρελού απλωμένη κατάχαμα εκείνος που τους είχε μιλήσει. Μ’ όλη τη ζέστη, ήταν τυλιγμένος ως το κεφάλι με μια κουβέρτα και δεν καταλάβαινες αν ήταν γέρος ή νέος. Η όψη του ήταν αλλόκοτη.
«Κανένα πράμα καλό;» ξαναρώτησε χαμηλά με λαχτάρα.
«Όχι, δεν πέτυχα τίποτα» μιμήθηκε το ύφος του ο Σωτήρης.
«Ούτε χόρτο;» άστραψε η αγωνία στο μάτι του.
«Ούτε» είπε ο Σωτήρης κοφτά.
Έφτυσε κείνος μ’ αγανάχτηση κάτω και ξεστόμισε μια βρισιά.
«Χάθηκε κι εκείνος ο βρομόγερος, πανάθεμά τον» μουρμούρισε ύστερα και ζάρωσε στην κουρελού. «Το ’σκασε και μας άφησε ρέστους, ο μασκαράς…»
«Δεν πατάει καθόλου, ε;» θυμωμένος τάχα ρώτησε ο Σωτήρης.
«Μπαααα! Καπνός έγινε. Τον παρακολουθούσανε λέει… Κουραφέξαλα! Εδώ μέσα χωμένους ποιος να μας βρει; Δίχως κάρφωμα δε γίνονται τέτοια… Ποιος ξέρει όμως τι άλλο σκάρωσε ο μάγκας και μας πούλησε παραμύθια. Τρομάξανε άδικα των αδίκων κι οι άλλοι και λάκκισαν. Δε βλέπεις; Ερήμωσ’ ο τόπος! Μονάχα τρεις απομείναμε, του λόγου μου και τα δυο αδέρφια. Είναι λίγο άρρωστος ο μικρός».
Τα δυο αδέρφια… σκίρτησε η Κόννη.
«Πού ’ν’ τα; Η κοπέλα πού είναι;» πετάχτηκε με λαχτάρα.
«Στο δωμάτιο, δίπλα» έδειξε κείνος βαριεστημένα μια πόρτα κλειστή κι έγειρε να ξαπλώσει.
Έσπρωξαν την πόρτα με χέρι τρεμάμενο…
Περίληψη
Η Κόννη, μια δεκαεξάχρονη Ελληνίδα του απόδημου Ελληνισμού, έρχεται στην πυκνοδομημένη Αθήνα, το «τσιμεντένιο δάσος», για να περάσει τις καλοκαιρινές της διακοπές κοντά στην άρρωστη γιαγιά της. Σ’ αυτό το αλλιώτικο «δάσος» η Κόννη, που συνηθίζει να φοράει πάντα κάτι κόκκινο, θα συναντήσει σαν μια σύγχρονη έφηβη «κοκκινοσκουφίτσα» έναν από τους πιο φριχτούς λύκους της εποχής μας. Είναι ένας «λύκος» που ύπουλα, με προσωπείο ευπρεπούς ενήλικου, προσπαθεί όχι να την καταβροχθίσει, αλλά να την εξοντώσει διαφορετικά: με τη μύηση στον κόσμο του «λευκού θανάτου», των ναρκωτικών. Χρησιμοποιεί πολλά μέσα ο «κύριος» αυτός για να πετύχει τον σκοπό του. Με επιτήδειο τρόπο, πλησιάζει και προσπαθεί να εμπλέξει ακόμα και τη γιαγιά της. Η Κόννη όμως θα σταθεί τυχερή. Η παρουσία και η παρέμβαση ενός φοιτητή που τον γνωρίζει στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται η γιαγιά της θα σταθεί καταλυτική για την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και για τη σωτηρία της Κόννης.
Video
Κριτικές
«Η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου με το Τσιμεντένιο δάσος της δείχνει πολύ ζωντανά τι πραγματικά προσφέρουν οι τεχνητοί παράδεισοι όπου προσπαθούν να παρασύρουν οι διάφοροι αδίστακτοι έμποροι τ’ ανύποπτα θύματά τους. Κι ανοίγει τα μάτια των παιδιών στον κίνδυνο που παραμονεύει... Η γνώση προφυλάγει».
Βίτω Αγγελοπούλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Ένα κείμενο εύγλωττο, που αναφέρεται με τα νόμιμα μέσα της λογοτεχνίας στην απειλή που αντιμετωπίζουν τα νιάτα σήμερα... Ένα βιβλίο που πρέπει να φροντίσουμε να πάει σε χέρια πολλών παιδιών».
Περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ
«Στέρεα δουλεμένο το όλο μυθιστόρημα, μας προσφέρει σελίδες ποιότητας που μαρτυρούν γνώση του λαβύρινθου της εφηβικής ψυχής, του ψυχισμού των ανθρώπων της εποχής μας, δόκιμο χέρι της πένας, ρωμαλέο κριτήριο αξιολογήσεως...
Ιωάννης Γ. Θεοχάρης, Λυκειάρχης, Εφημερίδα ΠΡΩΙΝΑ ΝΕΑ Ιωαννίνων
«Είναι από τα βιβλία εκείνα που δεν τ’ αφήνουμε από τα χέρια μας παρά μόνο όταν φτάσουμε στο τέλος. Βιβλίο καυτό, αποκαλυπτικό, τολμηρό στο θέμα....»
Εφημερίδα ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ Τρικάλων
«Τέτοια βιβλία διαφωτίζουν, στηρίζουν και ισορροπούν το σύγχρονο παιδί, που ζει την αντιφατικότητα και τους κινδύνους της εποχής μας. Και τέτοια βιβλία μάς θεμελιώνουν την πίστη ότι η σύγχρονη παιδική λογοτεχνία είναι ικανή να παίξει ενεργητικότερο ρόλο στη ζωή των παιδιών μας».
Εφημερίδα ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ Καρδίτσας
«... Σ’ αυτό το δάσος περιφέρονται η φιλία, η τρυφερότητα, το χιούμορ, η λύπη, η αισιοδοξία, οδηγημένα από μια συγγραφέα που ξέρει πώς να λέει ιστορίες στα παιδιά».
Ελένη Παμπούκη, Περιοδικό ΤΟ ΡΟΔΙ
«...Η συγγραφέας με μαστοριά επεξεργάζεται το μύθο της. Χωρίς διδακτισμό, το μυθιστόρημα προχωρεί όλο ενδιαφέρον και ευρήματα, κρατώντας μέχρι τέλους αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του νεαρού μα και του ώριμου αναγνώστη».
Γαλάτεια Σουρέλη, Περιοδικό ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ, τεύχος 1
«΄Ενα βιβλίο που δεν έχει μόνο ένα θέμα ανησυχητικά επίκαιρο μα και μ’ ένα γράψιμο ενδιαφέρον... Το διάβασμα στην τάξη ενός βιβλίου όπως αυτό θα δημιουργήσει ένα γόνιμο διάλογο και θα προβληματίσει σοβαρά τα παιδιά».
Περιοδικό ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, τεύχος 3
«Η συγγραφέας, με γνώση της εφηβικής ψυχής, μας δίνει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα βασισμένο στον παλιό δοκιμασμένο μύθο που λειτουργεί προειδοποιητικά., μας δίνει ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβάσουν όλα τα μεγάλα παιδιά από 10 χρονών και πάνω, καθώς και όλοι οι έφηβοι της εποχής μας».
Νίκος Κατοίκος,Εφημερίδα ΜΑΧΗ Καρδίτσας
«Η καταξιωμένη συγγραφέας χειρίζεται στο μυθιστόρημα αυτό ένα επίκαιρο και καυτό πρόβλημα: τα ναρκωτικά. Πρωτότυπη η πλοκή [...] με μύθο που η ανέλιξή του είναι ενδιαφέρουσα και κυρίως χωρίς διδακτισμούς και συνθηματολογίες, δημιουργεί κιόλας ένα δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουν κι άλλοι συγγραφείς...»
Αντώνης Δελώνης, Περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ
«Μέσα από τη συναρπαστική πλοκή του ξεπηδούν προειδοποιήσεις και μηνύματα πολύτιμα για το σημερινό παιδί και τον έφηβο [...] δοσμένα με τα νόμιμα μέσα της τέχνης. Γιατί το βιβλίο αυτό είναι πρώτα απ’ όλα ένα άρτιο μυθιστόρημα, που παίρνει τη θέση του ανάμεσα στα εκλεκτά λογοτεχνήματα για παιδιά και εφήβους της εποχής μας».
ΓΝΩΣΗ και ΓΝΩΜΗ, Περιοδικό της Ένωσης Επιστημόνων Νομού Καρδίτσας
«Με μεγάλη ευαισθησία και προσοχή, θίγεται στο μυθιστόρημα το καυτό πρόβλημα των ναρκωτικών... Η συγγραφέας, με αρκετή δόση χιούμορ αλλά και πάμπολλες γνώσεις γύρω απ’ τον κόσμο των ναρκωτικών, τους ανθρώπους τους, τον τρόπο προσέγγισής τους προς τους νέους, τα ολέθρια αποτελέσματά τους, παρουσιάζει, με πρωτότυπη πλοκή, έναν κίνδυνο του καιρού μας. Βαθιά γνώστρια της εφηβικής ηλικίας, αγγίζει όλα τα συναισθήματα που νιώθουν καθώς και τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που απασχολούν τους νέους».
Περιοδικό ΠΙΛΟΤΟΣ Θεσσαλονίκης
«Ένα βιβλίο που κυλά σαν γάργαρο νερό, γεμάτο με αττικό φως, καλοκαιρινό ήλιο και πλακιώτικα στενά. Περιπέτεια, άψογη πλοκή και ανατροπές μέχρι τελευταίας σελίδας, γραμμένο από την ταλαντούχα συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Θα σας συντροφέψει ευχάριστα και θα σας προβληματίσει για τη μάστιγα της εποχής μας, τα ναρκωτικά, που δυστυχώς είναι πια εκτός ελέγχου».
Ηλεκτρονικό περιοδικό ΜΑΤΙΑ (www.matia.gr), 21 Ιανουαρίου 2011
Κριτικές νεαρών αναγνωστών στο Greekbooks.gr
25/07/2011
Γιάννα: ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ...........
08/06/2011
Κωνσταντίνα: Πραγματικά χαίρομαι γιατί υπάρχουν βιβλία σαν και αυτό που παρουσιάζουν την σημερινή κοινωνία και φυσικά τα προβλήματά της σε σχέση με τους εφήβους και όχι μόνο... Πραγματικά θερμά συγχαρητήρια... Εξαιρετική δουλειά...
06/05/2011
Sissy coletsi: Είναι τέλειο το βιβλίο ... το έχω διαβάσει άπειρες φόρες.
27/04/2011
Ευλαμπία: το βιβλίο είναι φανταστικόοο
25/01/2011
Γιάννα: Είναι βιβλίο για εφήβους και δεν έχει σκληρές περιγραφές για τα ναρκωτικά. Είναι ευκολοδιάβαστο, τρυφερό και διδακτικό. Πανέμορφο.
05/01/2011
Γεωργία: Όντως είναι πραγματικά καταπληκτικό, το έχω ήδη διαβάσει πολλές φόρες και με μαγεύει συνέχεια το ίδιο!!!!!!!!!!!!
05/01/2011
Λόλα: δεν έχω τίποτα να πω, αυτό το βιβλίο είναι υπέροχο!
20/05/2010
Μαρία: Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες! Δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω! Ήταν καταπληκτικό και είχε πολύ χρήσιμα, ωραία και σημαντικά μηνύματα!!!
09/04/2010
Μέλινα : είναι SUPERRRRRRRRRRRRRR
06/01/2010
Marios : ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΞΕΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΘΕΙ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
22/12/2009
Cristie: Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, που σε κρατά σε αγωνία καθ’ όλη τη διάρκειά του, με ένα ελκυστικό τρόπο, και σου κρατά παρέα με τα συγκλονιστικά νέα του. Μια παραμυθένια ιστορία ξεδιπλώνεται στην πολύβουη και πολυσύχναστη Αθήνα και τα λεγόμενα συνταράσσουν το νεανικό κοινό.
03/10/2009
Eleftheria: Παιδιά, είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει, πιστέψτε με... Όσο θα διαβάζετε κάθε κεφάλαιο, τόσο πιο πολύ θα θέλετε να διαβάσετε και τα επόμενα, η περιπέτειά του είναι απίστευτη και θα σας κάνει να καταλάβετε πώς μερικοί μπλέκονται σε λάθος περιπέτειες...
16/09/2009
Αλέξανδρος: Παιδιά, είναι ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο... Απλό, σύντομο και ευκολοδιάβαστο... Τονίζει το κοινωνικό πρόβλημα των ναρκωτικών... Δεν μπορώ να σας αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί αξίζει να τις ανακαλύψετε μόνοι σας!!
30/07/2009
ΧΑΡΟΥΛΑ: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ. ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ.
30/04/2009
Ελευθερία: Είναι απίστευτο!!!!!! Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Το τελείωσα μέσα σε 4 ώρες!!!!!
21/04/2009
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ.ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΕ ΑΓΩΝΙΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ!!!!!
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Το βιβλίο Στο τσιμεντένιο δάσος ήταν το πρώτο ελληνικό εφηβικό βιβλίο που γράφτηκε με θέμα τα ναρκωτικά. Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες. Υπήρχαν τότε αρκετοί ενήλικοι που θεωρούσαν ότι τέτοια θέματα δεν έπρεπε να θίγονται σε βιβλία για εφήβους. Η τραγική σημερινή κατάσταση δείχνει ότι όχι μόνο έπρεπε να γραφούν, αλλά να είναι και πολύ περισσότερα.
Συχνά έφηβοι στα γράμματα που μου στέλνουν, μα και στα σχολεία όπου τους συναντώ, με ρωτούν αν είναι περιστατικά της δικής μου ζωής όσα γίνονται στα μυθιστορήματά μου. Τους απαντώ ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο στη λογοτεχνία. Με την ευαισθησία και τις ειδικές «κεραίες» που διαθέτει ένας λογοτέχνης, μπορεί να συλλαμβάνει και να βιώνει καταστάσεις που ζουν άλλοι τριγύρω του και να τις βιώνει ως δικές του. Προσωπικές εμπειρίες και πραγματικά περιστατικά μπορεί σε μερικά βιβλία να υπάρχουν, έχουν όμως υποστεί τη μετουσίωση που οδηγεί στην απαραίτητη μυθοπλασία.
Με ρωτούν επίσης αν είναι πρόσωπα πραγματικά οι ήρωες των βιβλίων μου. Τους εξηγώ πως οι χαρακτήρες που δημιουργώ είναι φανταστικοί, αλλά για μένα είναι όντα πραγματικά, ζουν μαζί μου και με συντροφεύουν, δεν εξαφανίζονται όταν τελειώνω την ιστορία τους. Έτσι τα μυθιστορήματά μου, χωρίς το ένα να είναι συνέχεια του άλλου, «διακλαδώνονται» με κάποιον τρόπο και πολλά από τα πρόσωπα που πλάθω επανεμφανίζονται. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ωστόσο τον έχουν άλλα κάθε φορά.
Σχόλια