Απόσπασμα
Άκουγα τι μου έλεγε, αλλά το μυαλό μου έτρεχε αλλού.
«Πες μου, παππού!» τον έκοψα «Την Κάλυ πού τη βρήκες;»
Άφησε τη φράση του στη μέση κι αναστέναξε…
«Στο Παγγαίο…» είπε σιγά. «Σε μια σπηλιά, μωρό, δίπλα στη μάνα της».
«Και δε σου όρμησε η λύκαινα, σ’ άφησε να την πάρεις… Έλα τώρα!» έκανα δύσπιστα - και το “μυθομανής” ήρθε ξανά στο νου μου.
«Όχι μόνο μ’ άφησε, μα με ικέτεψε, Φραγκή μου, με το βλέμμα της. Αχ, το βλέμμα εκείνο! Ποτέ μου δε θα το ξεχάσω, αγόρι μου! Ποτέ!… Της είχαν ρίξει με τουφέκι και ψυχορραγούσε».
«Ποιοι; Γιατί;» ταράχτηκα.
«Στάσου να σου τα πω από την αρχή για να τα καταλάβεις!... Την ορειβασία, όπως σου είπα, την αγαπούσα από μικρός. Με δυο-τρεις λεβέντες από την Αμφίπολη, λοιπόν, που με βοηθούν στο κτήμα, είχαμε ανέβει στο Παγγαίο μια Κυριακή του περασμένου Μάρτη. Κάποια στιγμή ακούμε τουφεκιές. Εντύπωση μας έκανε! Ξέραμε ότι κάθε χρόνο το κυνήγι απαγορεύεται από τα τέλη του Φλεβάρη ως τα τέλη Αυγούστου...»
Η Κάλυ έβαλε τα μπροστινά της πόδια πάνω στα γόνατά του και τον κοίταξε, λες και την ενδιέφερε η αφήγηση…
«Να μη σου τα πολυλογώ» συνέχισε ο παππούς «είδαμε από μακριά έναν κτηνοτρόφο κοντοχωριανό που τα παιδιά τον ήξεραν. Έχει λύσσα με τους λύκους ο άνθρωπος αυτός! Ο φοβερότερος διώκτης τους. ΄Ο,τι και να του λένε οι άλλοι, όσο και να του εξηγούν ότι οι λύκοι είναι είδος άγριου ζώου που το προστατεύει ο νόμος, ότι από το 1992 η θήρα τους έχει απαγορευτεί, ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι νόμιμοι να προστατεύσει τα κοπάδια του από τυχόν επίθεση, αυτός τίποτα! Απειλεί ότι θα τους ξεκάνει όλους, δε θ’ αφήσει ούτε έναν στη Μακεδονία, κι ας τολμήσουν να τον πάνε φυλακή. Υποψιαστήκαμε λοιπόν πως εκείνος θα είχε ρίξει σε κανένα λύκο που θα είδε από μακριά. Και δεν πέσαμε έξω…»
Η Κάλυ τώρα τριβόταν με μανία στα πόδια του…
«Περπατήσαμε προς τη δική του την πλευρά. Εκείνος έκανε πως δε μας είδε κι έσπευσε να εξαφανιστεί μέσα στο δάσος. Λίγο πιο πάνω βρήκαμε ίχνη από αίμα, σειρά ολόκληρη στο έδαφος από λεκέδες που ολοένα γίνονταν και μεγαλύτεροι. Τους ακολουθήσαμε και μας οδήγησαν ψηλότερα. Είδαμε τότε σκοτωμένο ένα λυκάκι, νεογέννητο σχεδόν. Ύστερα ένα δεύτερο κι έπειτα ένα τρίτο…
»Συνεχίσαμε και φτάσαμε σε μια μικρή σπηλιά. Το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν φρικτό! Πεσμένη εκεί μέσα ήταν μια λύκαινα ολόκληρη στα αίματα. Ούτε ξέρω πόσες ήταν οι πληγές της. Έδειχνε να μην έχει δύναμη να κουνηθεί. Και δίπλα στην κοιλιά της είδαμε ένα λυκάκι ζωντανό, που θήλαζε όσο μπορούσε με μανία…»
Κάτι σαν χαμηλό ουρλιαχτό έβγαλε η Κάλυ – γάβγισμα πάντως δεν το ’λεγες.
«Το ζωντανό νεογέννητο ήταν ετούτο δω!» την έδειξε με το βλέμμα ο παππούς. «Και η μάνα της, όταν μας είδε… Αχ, Φραγκή, το βλέμμα εκείνο! Τι πόνο, τι παράκληση και τι χαρά μαζί φανέρωνε, δύσκολα μπορεί κανένας να το φανταστεί! Λες κι έλεγε “πάρτε το, σας ικετεύω, σώστε τουλάχιστον το ένα από τα μικρά μου, μην τ’ αφήσετε να σβήσει από πείνα, μια που τα κατάφερα και σώθηκε!”…
»Έσκυψα, το πήρα με μεγάλη προσοχή στην αγκαλιά μου, το χάιδεψα… Τα ματάκια του ήταν κλειστά. ΄Ετσι γεννιούνται του λύκου τα κουτάβια, κουφά κι ολότελα τυφλά. Η λύκαινα με κοίταζε όλο ευγνωμοσύνη. Έσκυψα πάλι, χάιδεψα και το δικό της το κεφάλι… Και τότε κείνη, με τη λίγη δύναμη που είχε πια, γύρισε και μου έγλυψε το χέρι – το φίλησε πες καλύτερα, φιλί το ένιωσα, μα την αλήθεια! “Θα σου το προσέχω εγώ, κυρά μου, σου τ’ ορκίζομαι!” ψιθύρισα. Με κοίταξε για τελευταία φορά, γύρισε στο πλάι και ξεψύχησε στο χέρι μου»…
Περίληψη
Ένας μυστηριώδης ασυνήθιστος παππούς περνάει με τον δωδεκάχρονο εγγονό του ένα καλοκαίρι όλο απρόοπτα και περιπέτειες. Παρέα τους μια λύκαινα αλληγορική, μια λύκαινα συμβολική, μα και μία λύκαινα μικρή και ολοζώντανη! Τ’ απρόσμενα που τους συμβαίνουν και οι ιστορίες οι αληθινές που αφηγείται ο παππούς, πλέκουν μια υπόθεση απροσδόκητη, υφασμένη από οικογενειακές παρεξηγήσεις αλλά και κοινωνικές συγκρούσεις που τις έζησε από κοντά o παππούς κι ακόμα καθορίζουν τον ταραγμένο κόσμο μας.
Soundtrack
Το μουσικό παραμύθι του Σεργκέι Προκόφιεφ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ:
https://www.youtube.com/watch?v=1KmxXQWfjHc
https://www.youtube.com/watch?v=cYyxa5PMq1Y
Μία από τις πρωτοχρονιάτικες συναυλίες της Φιλαρμονικής της Βιέννης
https://www.youtube.com/watch?v=ORYJXVeP8QQ
Ελληνικά τραγούδια
https://www.youtube.com/watch?v=zoKKitb40jQ
https://www.youtube.com/watch?v=5oDiFJCuvKE
https://www.youtube.com/watch?v=bUpshKxSLmA
https://www.youtube.com/watch?v=R-b5Vwl50No
https://www.youtube.com/watch?v=i24p_JBGGQ0
Κριτικές
«... Το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, δουλεμένο με τέχνη και στέρεη τεχνική, θέτει διαχρονικά προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης ανεξάρτητα από χωροχρονικά πλαίσια και κοινωνικές μετατοπίσεις. Τα περισσότερα από τα θεμελιώδη ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, από τα πιο απλά έως τα πλέον σύνθετα, θίγονται στο βιβλίο, όπως οι προσωπικές και οι οικογενειακές σχέσεις, τα όνειρα για το μέλλον, οι συνέπειες του πολέμου ή της κατάλυσης της δημοκρατίας, η απαξίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των αξιών και των ιδανικών. Η συγγραφέας συλλαμβάνει τις βαθύτερες ψυχικές ενορμήσεις, το πάθος και την ουσία της ζωής του ανθρώπου, παραδίδοντας στον έφηβο και όχι μόνο αναγνώστη, ένα κείμενο προβληματισμού και ευαισθησίας…»
Κριτική του Κωνσταντίνου Δ. Μαλαφάντη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ο αναγνώστης
Καθηγητής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνίας στο ΕΚΠΑ, Πρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος.
[…] Από την άκρη της αριστοτεχνικής συγγραφικής πένας της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου ξετυλίγονται νήματα που ενώνουν την ιστορία του Φραγκή με πολλά διαφορετικά μεταξύ τους σύγχρονα θέματα. Το προσφυγικό, η μετανάστευση, οι πόλεμοι, οι δικτατορίες, οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλες τους τις διαστάσεις, η φιλοζωία, η εξαφάνιση των ειδών, η απώλεια… είναι μερικά από αυτά τα νήματα! Που όμως δεν μπερδεύονται ούτε μία στιγμή, δεν δημιουργούν κόμπους, δεν «συγκρούονται», αλλά πλέκουν έναν στρωτό, υπέροχο, τέλειο μυθιστορηματικό ιστό, ο οποίος κλείνει με ένα έξυπνο τέχνασμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι: «Διάβασα μυθιστόρημα ή μια αληθινή ιστορία;» […]
Κριτική της Τζελίνα Βογιατζόγλου στο lesxhanagnosis.blogspot.gr
[...] δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς μπροστά στην εξαίρετη τέχνη του λόγου της κυρίας Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Η γραφή της, τα υπέροχα ελληνικά της, απλή και άμεση, ρέει στρωτά, γλυκά και αγαπητικά σαν ποταμάκι μέλι που ευφραίνει, κινητοποιεί και εμψυχώνει τον αναγνώστη. Ακόμη κι όταν περιγράφει τον πόνο, το θυμό, την κακουχία, τη δυστυχία, τον όλεθρο, την απώλεια, δεν σε αφήνει να πληγωθείς. Έχει τον τρόπο της να σε κρατά δυνατό και ήρεμο στις επάλξεις, χωρίς, ωστόσο, να σου χαϊδεύει τ’ αυτιά. [….] Νομίζω ότι θα το σκέφτομαι και θα ανατρέχω σε αυτό για καιρό, για μια ζωή. Ότι θα το κουβεντιάζω στο γιο μου και -αν αξιωθώ να γίνω γιαγιά- και στο εγγόνι μου. Ότι θα το προτείνω στους μαθητές μου και στους γονείς των μαθητών μου ανεξαρτήτως ηλικίας. [...]
Κριτική της Εύης Τσιτιρίδου στο evitsitiridou.me
[...] Ένα βιβλίο με καλοδουλεμένη γλώσσα, απολαυστική ροή, δυναμικές σκηνές, καλοστημένους διαλόγους και ανατρεπτικό χαρακτήρα [...] Βρίσκει κανείς διαμάντια στις 225 σελίδες του και κυρίως έρχεται αντιμέτωπος με τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της νεότερης ελληνικής και διεθνούς ιστορίας (μετανάστευση, προσφυγικό, Έλληνες απ’ άκρη σε άκρη της γης, εξαφάνιση ειδών, φιλοζωία κ.ά.) μέσα από τις περιπλανήσεις και τα βιώματα του παππού. [...] σε αυτό το βιβλίο επιστρέφεις και να ξαναεπιστρέφεις για να προσθέσει «ζωή στα χρόνια» και όχι «χρόνια ζωή», όπως λένε οι ήρωές της.
Κριτική της Αναστασίας Ευσταθίου στο kosvoice.gr
[...] Το νέο μυθιστόρημα της Λότης Πέτροβιτς αποτελεί ένα ακόμη συναρπαστικό οδοιπορικό γνώσης, κοινωνικών προβληματισμών και ωραίων συναισθημάτων. Ένα μικρό οδοιπορικό αυτογνωσίας που απαλύνει το τραύμα της ενηλικίωσης με τον πιο τρυφερό και ουσιαστικό τρόπο. Ένα εφηβικό μυθιστόρημα από τα πιο πρωτότυπα του είδους που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές με τον εξαίσια περιεκτικό τρόπο της Λότης Πέτροβιτς. [...] Συντροφεύστε τον Φραγκή σε αυτό το πρωτότυπο ταξίδι ενηλικίωσης με σύντροφο τον μοναδικό παππού του, που θα σας συναρπάσει! [...]
Κριτική της Έλλης Δέδε στο stonasterismotouvivliou.blogspot.gr
[…] O αναγνώστης, σε όποια ηλικία και να είναι, θα συγκινηθεί και θα ευαισθητοποιηθεί. Θα ακούσει ολοζώντανη τη μουσική του Προκόφιεφ να συνοδεύει την αναγνωστική διαδικασία. Θα δει σπαρταριστές τις εικόνες να ξεδιπλώνονται μπροστά του. Τόσο ο νέος αναγνώστης όσο και ο ενήλικας θα απολαύσουν μια ιστορία, με ιδιαίτερη πλοκή και αφηγηματική ακρίβεια, για ένα λυκάκι και μια σχέση ζωής που θα δοκιμάσει την ευαισθησία τους. Αυτά σε πρώτο επίπεδο, επειδή το βιβλίο αυτό δεν είναι απλώς μια τρυφερή ιστορία που μιλά για διαχρονικά ζητήματα και αξίες. Είναι μια κιβωτός σημαντικών στιγμών του νεοελληνικού πολιτισμού αλλά και της κατάστασης που όλοι βιώνουμε. Η τραγωδία των προσφύγων, αυτή η σύγχρονη κοινωνική αιμορραγία, ορατή στις σελίδες, γίνεται δρομοδείκτης προς την κοινωνική αφύπνιση.
Πραγματικά ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν όλοι, μικροί αλλά και μεγάλοι, για να δουν τον κόσμο όπως τον φτιάξαμε, την Ελλάδα που αποδομήσαμε, τον ελληνισμό που εγκαταλείπουμε, τον πολιτισμό της ανθρωπιάς που σβήνει ολογυρά μας σιγά σιγά, την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τη φύση, με τον συνάνθρωπο με την πατρίδα μας. Και κυρίως την ελπίδα και την αισιοδοξία πως μπορούμε να τα καταφέρουμε σ’ αυτόν τον τόπο, μέσα από αυτόν τον επαναπροσδιορισμό».
Κριτική της Τέσυ Μπάιλα στο literature.gr
«Λάτρεψα αυτόν τον υπέροχο παππού εκπληκτικό-φορέα παγκόσμιας ιστορικότητας. [...] Το φιλί της λύκαινας, παρά τη φαινομενική του απλότητα που το κάνει ευκολοδιάβαστο, είναι σύνθετο και πολυδιάστατο έργο, μεγάλης τέχνης και ωριμότητας που υπερβαίνει κατά πολύ το κλασικό roman familial, αυτό το είδος που στις καλές του στιγμές, μαζί με την ιστορία μιας οικογένειας συμπυκνώνει την ιστορία μιας χώρας […] Μαζί με την ευρύτατη ιστορικότητά του, το έργο εμποτίζεται με τη γνώριμη συγχρονικότητα, την πανταχού παρούσα σε όλα τα γραφτά της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου ευθυκρισία κι ευαισθησία για τα σημερινά προβλήματα. […]
Επειδή έχω κουραστεί να διαβάζω κείμενα για εφήβους που οι συγγραφείς τους προσπαθούν υπερβολικά να μιμηθούν την ιδιόλεκτο της εφηβείας, χάρηκα τον ανθηρό ελληνικό λόγο και το πολύτιμο μάθημα ελληνικής γλώσσας που παραδίδει το έργο. Αξιοποιεί πολλαπλά το γλωσσικό παιχνίδι, δεν φοβάται τη λογιοσύνη, αντιστέκεται στην κουλτούρα της ευκολίας που θεωρώ πως δεν έχει βοηθήσει ούτε τα Γράμματά μας, ούτε τη νεανική Λογοτεχνία…»
Αλεξάνδρα Ζερβού, Καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας και Κλασικής Φιλολογίας στο Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Κριτική της Αλεξάνδρας Ζερβού και στο fractalart.gr
[...] Το φιλί της λύκαινας, «ένα διαμάντι της λογοτεχνίας» που σκαρφαλώνει ψηλά και κοντά σε άλλα ακριβά λογοτεχνικά πετράδια που ανασαίνουν και θα ανασαίνουν για πάντα. [...] Η πρωτοπρόσωπη γραφή που επιλέγει και στο Φιλί της λύκαινας, κάνει την ιστορία της να σου καίει την ψυχή, να σε αρπάζει κυριολεκτικά μαζί της και να σε παρασύρει πότε σε δρόμους και Άλση της Πρωτεύουσας, πότε σε ξένους τόπους και κυρίως να σου συστήνει και πάλι τη Μακεδονία μέσα από το δικό της πρίσμα εστιάζοντας στην Ιστορία ,στη δύναμη της γης, στον Στρυμόνα ,στις μυρωδιές αλλά και στο πονεμένο ουρλιαχτό των λύκων που αιώνες ήταν εκεί, μαζί και χώρια από τον άνθρωπο και τις ιστορίες του. «Το φιλί της λύκαινας» από την πένα της συγγραφέως, είναι ένα μωσαϊκό από μικρές ψηφίδες που γεννούν δάκρυα χαράς, ζωής, πόνου, συγχώρεσης ενώ αναπαριστούν την Ιστορία που μπορεί ο έφηβος, και όχι μόνο, αναγνώστης να μην άκουγε ή μάθαινε και ποτέ. Η Λότη Πέτροβιτς, για πολλοστή φορά συνεπαίρνει τον αναγνώστη και τον προκαλεί να αναζητήσει όλο το έργο της. [...]
Κριτική της ‘Ελενας Αρτζανίδου στο thinkfree.gr
[…] Η υπόθεση στηρίζεται και στη σχέση ανθρώπου και ζώου. Μα κι ακόμα στο πως ο τρόπος που οι άνθρωποι αποφασίζουν να ενώσουν ο καθένας τη ζωή του με τη ζωή ενός άλλου, μπορεί να αποβεί καταστροφικός ή αντίθετα δημιουργικός. Ο Πέτρος Δίγκος, ο παππούς του Φραγκίσκου Νόιγκερ, είναι στην ουσία ο κεντρικός άξονας της ιστορίας. Αυτά που έζησε –άλλοτε γιατί επέλεξε να τα ζήσει κι άλλοτε γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα- λες και περιγράφουν όλο τον 20ο αιώνα. Κι όμως ο Πέτρος Δίγκος δεν υπήρξε κάποιο πρόσωπο που πρωταγωνίστησε στις σελίδες της επίσημης ιστορίας. Πίσω από τα αχνάρια του έρχεται να μυηθεί στα μυστικά της ζωής ο εγγονός του. Και θα μάθει πως πολύ συχνά οι άνθρωποι κάνουν λάθη τραγικά, αλλά επίσης θα μάθει πως πέρα από το όποιο λάθος υπάρχει και η αυτογνωσία.
Ολοζώντανη η σχέση των δυο γενεών. Ανάμεσα τους πρόσωπα από το παρελθόν –κάποια από αυτά θα καθορίσουν το μέλλον. Ολοζώντανη και η παρουσία της μικρής λύκαινας. Η ανάγκη να προστατευθεί η ζωή της, γίνεται ένα σύμβολο προστασίας μιας βασικής και διαχρονικής αξίας […]
Κριτική του Μάνου Κοντολέων στο culturenow.gr
«… Η κ. Πέτροβιτς έχει μια τεράστια και σπουδαία προσφορά στα Γράμματα, κυρίως στην Παιδική Λογοτεχνία και στο παιδικό βιβλίο... Το φιλί της λύκαινας είναι ώριμο έργο και πλούσιο σε ιδέες, απόψεις, προβληματισμούς και λογοτεχνικά τεχνάσματα. Ο αναγνώστης, μικρός ή μεγάλος, θα χαρεί ιδιαίτερα τη λογοτεχνική του γλώσσα και θα κερδίσει σε ποιότητα και ύφος. Είναι ένα κείμενο που κρύβει παιδεία και αισθητική, σεβασμό στην ελληνική γλώσσα και, προπαντός, σεβασμό στους νεαρούς αποδέκτες…»
Β.Δ. Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Εφημ. ΘΕΣΣΑΛΙΑ, 22.5.2016
«Μια ανασκόπηση της σύγχρονης κοινωνικής και ιστορικής εικόνας της Ελλάδας, και όχι μόνο, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το μυθιστόρημα αυτό […] Το εύρημα που η συγγραφέας χρησιμοποιεί για να αναπτύξει την ιστορία της, είναι η διαταραγμένη σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης, μητέρας του εγγονού πρωταγωνιστή και η συνάντηση μεταξύ εγγονού και παππού, που θα περάσουν μαζί ένα ολόκληρο καλοκαίρι […] Στο βιβλίο αυτό δεν προσποιείται η συγγραφέας για χάρη του παιδιού, αλλά λέει και δείχνει τα πράγματα με το όνομά τους. Του αποκαλύπτει πτυχές σχέσεων μεταξύ γονέων και παιδιών, μεταξύ ενηλίκων, και αφήνει στον αναγνώστη να εξάγει συμπεράσματα για τη σωστή ή λάθος συμπεριφορά των ηρώων […] Ένας μυθιστόρημα ωριμότητας ή αλλιώς bildungsroman είναι το νέο βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, αφού ο αναγνώστης παρακολουθεί τον ήρωα από την παιδική του έως την φοιτητική του ηλικία. Αφήγηση πειστική, με την υπογραφή μιας συγγραφέα που έχει κερδίσει τις ψυχές των αναγνωστών παιδιών, που ξέρει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του απαιτητικού αναγνώστη αυτής της ηλικίας στις σελίδες του βιβλίου και σε εγρήγορση. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο εύρημα με το οποίο η συγγραφέας κλείνει το βιβλίο, κάνοντας πειστική την αφήγηση και ιδιαίτερα αληθοφανή».
Τασούλα Τσιλιμένη, Αν. Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Περιοδικό Διαδρομές, Τεύχος 12, σελ. 83/17
«Πιστή στην μακροχρόνια παράδοσή της, ποιοτικών βιβλίων παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας, η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου μάς εκπλήσσει ευχάριστα με κάθε νέα έκδοση βιβλίου της το οποίο αποτελεί και εκδοτικό γεγονός για το λογοτεχνικό αυτό είδος.[…] Η δράση καλύπτει και τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα χωρίς να υπάρχει κάποιου είδους κρίση από την πλευρά της συγγραφέως που αφήνει τα γεγονότα να μιλήσουν κυρίως μέσα από τη ζωή της οικογένειας. Στο τέλος του βιβλίου ο ήρωάς μας θα κληθεί να πάρει μία γενναία απόφαση και να απαντήσει σε ένα δίλημμα που απασχολεί πολλούς συμπατριώτες μας. Το βιβλίο αποτελεί έναν ιστορικό πίνακα του παρελθόντος και του παρόντος. Η ιστορία διατρέχει ολόκληρο τον κορμό της δράσης αλλά δεν κλέβει την παράσταση από τους ήρωες λειτουργώντας ως το ιδανικό σκηνικό για να εκτυλιχθούν οι πράξεις τους. Ανεξάρτητα αν είναι κανείς ή όχι, λάτρης και γνώστης της ιστορίας, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και πολύ συχνά δίνει ερεθίσματα για περαιτέρω διερεύνηση των γεγονότων. Μέχρι τις τελευταίες σελίδες οι ήρωες μας κρατούν σε εγρήγορση για το πού τελικά θα τους οδηγήσουν οι πράξεις τους και ποιο είναι τελικά το περίφημο "Φιλί της λύκαινας"».
Κριτική της Μένης Πουρνή στο @paidikoefivikovivlio
«Όταν αποφασίζεις να γράψεις μια κριτική για ένα μυθιστόρημα της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, το πρώτο που σου έρχεται στον νου είναι: «Μα, τα λέει όλα το έργο της, εγώ τι μπορώ να πω το οποίο δεν έχει ήδη ειπωθεί;».
Αν σας αρέσουν τα μυθιστορήματα τα οποία είναι πλήρη νοημάτων, που θίγουν τα προβλήματα που μας ταλανίζουν με τρόπο αντικειμενικό, που αντιμετωπίζουν την έννοια της πατρίδας όπως της αξίζει και δίχως ίχνος εθνικισμού και πατριδοκαπηλίας, έμπλεα τρυφερότητας και ρεαλισμού, μ’ ένα σωρό πληροφορίες χρήσιμες για μικρούς και μεγάλους, τις οποίες πρέπει να ανατρέξεις σε εγκυκλοπαίδειες για να τις βρεις, χωρίς όμως να έχεις την παραμικρή αίσθηση του διδακτισμού, και με μια γλώσσα γλαφυρή και μεστή, τότε τα έργα της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου δεν πρέπει να λείπουν από τη βιβλιοθήκη σας.
Όσα σας έγραψα, θα τα απολαύσετε και στο τελευταίο της μυθιστόρημα, «Το φιλί της λύκαινας». Διαβάστε το!»
Γιώργος Κασαπίδης, επιμελητής εκδόσεων
«… Ένας πολυταξιδεμένος και μυστηριώδης παππούς, ένας πανέξυπνος εγγονός, ένα συμπαθητικό λυκόπουλο από τις πλαγιές του Παγγαίου όρους, η ξακουστή Αμφίπολη, αλλά και η Ελλάδα που πληγώνει τα παιδιά της, η Ελλάδα της κρίσης και της προσφυγιάς είναι εικόνες που αριστοτεχνικά περιγράφονται από τη γλαφυρή πένα της Πέτροβιτς. Το Φιλί της λύκαινας είναι μια ακόμη βελονιά στο πλούσιο Υφαντό της Πηνελόπης – Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου».
Αναστάσιος Ι. Μπέγκος, Φιλόλογος - Ιστορικός
«... Έξοχοι συμβολισμοί που παραπέμπουν στο σήμερα, αλλά και απαντούν στα μύρια προβλήματα που αυτό θέτει, ευρύτεροι προβληματισμοί για σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, αγαπημένοι ήρωες που χαίρεται κανείς να ξανασυναντά μετά από καιρό και πάνω απ' όλα αυτό το σπάνιο ήθος των ηρώων που εμπνέει - και πηγάζει βεβαίως από την δημιουργό τους - όλα αυτά κάνουν και αυτό το βιβλίο μια εμπειρία ιδιαίτερη και μοναδική!»
Κατερίνα Ζωγράφου, φιλόλογος, καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης
«Με αφετηρία την Αμφίπολη ένα ταξίδι ζωής ανά τον κόσμο, με περιπέτειες και απρόοπτα. Παραμύθια, ιστορίες, στίχοι και μουσικές μας ταξιδεύουν σε χώρες, λαούς, πολιτισμούς διαφορετικούς με την παρουσία του ελληνικού στοιχείου να δρα σε κάθε γωνιά της γης. Ένα βιβλίο δε θες να τελειώσει!»
Εύη Χρηστομάτη, εκπαιδευτικός
«… Στο βιβλίο ξεδιπλώθηκε η ικανότητά της συγγραφέως να τιθασεύσει πλήθος πληροφοριών, ν’ αναπαραστήσει με ακρίβεια διάφορες εποχές και χώρες μακρινές, ν’ αναδείξει το πρόβλημα των ανθρώπινων σχέσεων, να επιμερίσει με καλοσύνη ευθύνες και να φωτίσει τις σκοτεινές, αθέατες πλευρές ενός ταλαιπωρημένου άντρα… Αυτό είναι το ταλέντο της Λότης. Η ισορροπημένη δομή και η άριστη χρήση της γλώσσας… Ένα βιβλίο ξεχωριστό, που το διακρίνει η ποιότητα, η ευγένεια και ο σεβασμός, όχι μόνο στην πολιτική κληρονομιά του λαού μας, αλλά και στην παγκόσμια πολιτική κληρονομιά. Συνιστώ στους αναγνώστες να το ανακαλύψουν μόνοι τους, ώστε να έχουν τη χαρά και τη συγκίνηση, που δωρίζουν οι πράξεις καλοσύνης απολαμβάνοντας τον εύληπτο, φιλοσοφημένο λόγο της συγγραφέως»
Αθηνά Μπίνιου
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008036838331&fref=nf
- Αλεξάνδρα Ζερβού, Ιστορίες για αγαπημένους ανθρώπους και λύκους, «fractalart.gr», 15/6/2016
- "Το φιλί της Λύκαινας" στο oanagnostis.gr, του Κωνσταντίνου Δ. Μαλαφάντη
- Μάνος Κοντολέων, κριτική, «http://www.culturenow.gr», 20/4/2016
- Έλενα Αρτζανίδου, κριτική, «thinkfree.gr», 5/5/2016
- Τέσυ Μπάιλα, κριτική, «literature.gr», 21/6/2016
- Αναστασία Ευσταθίου, κριτική, «Kosvoice», 16/01/2017
Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει
Άκου τον συγγραφέα:You may need: Adobe Flash Player.
Ραδιοφωνικό σποτ του βιβλίου
Σχόλια