Απόσπασμα
Κι έμεινε τελικά εκεί «στην απέξω» ο Θοδωρής, να τον βρίσκουν εύκολα όσοι ήθελαν να τον «φτύνουν» ή να τον στριμώχνουν. Όπως μ’ εκείνον τον τοπογράφο – θα ήταν στα δεκατέσσερα τότε ο Θοδωρής που είχε αλλάξει δρομολόγιο, καταπώς το λένε. Φαινόταν ότι γούσταρε άντρες και όλοι το είχαν καταλάβει.
Για χρόνια τα συζητούσαν αυτά στο χωριό κι ο καθένας έβαζε τις δικές του σάλτσες! Κι εμείς ακούγαμε το παραμύθι όπως μας το πασάρανε. Και μπήκαμε κι εμείς σ’ αυτό το τριπάκι. Τον βλέπαμε σαν εξωγήινο – εμείς «τα αντράκια», που λέει κι η αδερφή μου, κι ας μην είχαμε ιδέα ακόμα τι σημαίνουν όλα αυτά. Κι έμεινε μοναχός του τελικά ο Θοδωρής. Μοναχός του, αλλά σκληρός σαν πέτρα! Έκλαψε κάμποσες φορές όσο ήτανε μικρός, που τον βλέπαμε και τον δουλεύαμε περισσότερο, αλλά μετά μεγάλωσε και δεν ξανάκλαψε. Έμαθε ν’ αντέχει. Μοναχός του. Αυτός και το χούι του, αυτός και το χάλι του, όπως έλεγαν οι μεγαλύτεροι. Μέχρι που του ρίχτηκε η Μαρίνα και μας έβαλε σε άλλες απορίες!
Περίληψη
Σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη, με τις απολαύσεις, τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητές της, μεγαλώνει μια παρέα παιδιών. Η καρδιά και μνήμη της κωμόπολης είναι ένα «μαγεμένο» σπίτι που προσελκύει αρκετό κόσμο λόγω της ιστορίας του. Γύρω από το σπίτι αυτό, το οποίο «προστατεύει» μια παθιασμένη και ανορθόδοξη στους τρόπους της ηλικιωμένη, θα συναντήσουμε τους ήρωες του μυθιστορήματος με τις ανησυχίες, τις αγάπες, τα πάθη και τους έρωτές τους. Από τη μία ο Ρηγόπουλος, αποστασιοποιημένος αλλά αγαπησιάρης αφηγητής, καθηλωμένος στο σπίτι του μετά από ένα ατύχημα με το μηχανάκι σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού μιας Λάουρας, κι από την άλλη η ευαίσθητη Μαρίνα, ερωτευμένη μέχρι τα βάθη της ψυχής της με τον Θοδωρή, ο οποίος την αγαπάει μεν σαν φίλη, αλλά έχει άλλα ερωτικά γούστα: του αρέσουν τα αγόρια... Τώρα πια η Μαρίνα, αλλά και ο Θοδωρής, πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια τους και να προχωρήσουν...
Ένα ακόμα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα, με λεπτές ισορροπίες και καυτό θέμα από την εξαίρετη πεζογράφο μας.
