Hint! Μπορείς να ανεβάζεις την άποψή σου, αφού πρώτα γίνεις μέλος της παρέας μας εδώ. Είσαι μέσα, λοιπόν;


Απόσπασμα

«Καλά, μικρό παιδί, και δεν ξέρεις τις ανάποδες ευχές;

«Ανάποδες ευχές;»

«Ανάποδες ευχές. Δηλαδή κάτι που θα ήθελες να γίνει, αλλά δεν είναι ακριβώς ευχή, γιατί δε συμπαθείς καθόλου κάποιον ή σου έχει κάνει κάτι κακό».

Πιέστηκα, πιέστηκα, αλλά τίποτα. Ύστερα σκέφτηκα την κυρία Φρόσω να φωνάζει τη μαμά μου μάγισσα, να μαλώνει με όλους, να φέρνει το Εκατό και να μας βάζει φυλακή και θύμωσα πολύ, μα πάρα πολύ. Τόσο πολύ, που από μέσα μου βγήκε χωρίς να το καταλάβω μια ανάποδη ευχή:

Τα λόγια σου φριχτά, σου αξίζουν πιο κακά

Αράχνες, κουτσουλιές, λάσπες ή βρομιές

Ψάξε να με βρεις και πιάσε με, αν μπορείς

Αυτή είναι η δική μου η ευχή

Να κολυμπάς παντοτινά

Μες στα δικά σου τα σκατά

Ψάξε να με βρεις και πιάσε με, αν μπορείς.

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς τα σκέφτηκα όλα αυτά, σαν κάποιος άλλος να τα ’λεγε μέσα από μένα. Σαν να είχα καταπιεί καλικάντζαρο, όπως τότε που άλλαζα δόντια κι ένας από δαύτους μου τα κουνούσε μέρα νύχτα. Έβαλα το χέρι μου να συγκρατήσω το τρελοκαλικαντζαράκι που έκανε τη γλώσσα μου να τρέχει, αλλά άκουσα τη μαμά μου να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Αγκαλιαστήκαμε κι αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε. Η μαμά έκοψε χόρτα και τα έκανε στεφάνι και μου το έβαλε στο κεφάλι. Ύστερα έκανε ένα ίδιο για κείνη. Γυρίσαμε σπίτι μας τραγουδώντας, ενώ πίσω μας για ώρα ακούγαμε τις πάπιες να παπίζουνε δυνατά και τα περιστέρια να πετάνε από πάνω μας.

Αράχνες, κουτσουλιές, λάσπες ή βρομιές

Ψάξε να με βρεις και πιάσε με, αν μπορείς.

Μόλις φτάσαμε σπίτι μας, είδα τα περιστέρια να πάνε όλα μαζί και να προσγειώνονται στο μπαλκόνι της κυρίας Φρόσως. Γύρισα να κοιτάξω καλύτερα, αλλά η μαμά με πήρε αγκαλιά και μπήκαμε στο σπίτι. Ύστερα ο Σι Nτο έπεσε πάνω μου κάνοντας χαρές και προκαλώντας με να τον πιάσω. Αφού ζαλίστηκα από το κυνηγητό, η μαμά με άφησε να κολυμπήσω για λίγο στην μπανιέρα. Φόρεσα και τη μάσκα μου κι έκανα βουτιές. Η μαμά μαγείρεψε αυγοφέτες με ζάχαρη κι ύστερα με πήρε αγκαλιά και μου είπε ένα υπέροχο παραμύθι για μια δράκαινα από την Κίνα χωρίς φτερά, που αγάπησε έναν Ουαλό –κάτι σαν Άγγλο– δράκο με φτερά. Καλά, αφού ήταν τόσο διαφορετικοί πώς αγαπήθηκαν; Κι όταν ο ένας πετούσε, ο άλλος τι έκανε; Μπορεί ένας δράκος να πάρει έναν άλλον στην πλάτη του; Μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα και με τους ανθρώπους, όπως με αυτούς τους δράκους στα παραμύθια. Αυτά σκεφτόμουν όταν τέλειωσε το παραμύθι κι η μαμά έφυγε για να έρθουν τα όνειρα. Αλλά, αντί για τα όνειρα, ήρθε ο μπαμπάς, που με φίλησε και με ρώτησε αν διάβασα γι’ αύριο. Και τότε θυμήθηκα πως δεν έγραψα μια εργασία με τίτλο «Ένα φανταστικό γεγονός» και μια άσκηση μαθηματικών. Αλλά δεν είπα τίποτα. Κι ύστερα ο μπαμπάς μού είπε «όνειρα γλυκά» κι εγώ άρχισα να τραγουδάω από μέσα μου:

Τα λόγια σου φριχτά, σου αξίζουν πιο κακά

Αράχνες, κουτσουλιές, λάσπες ή βρομιές

Ψάξε να με βρεις και πιάσε με, αν μπορείς

Αυτή είναι η δική μου η ευχή

Να κολυμπάς παντοτινά

Μες στα δικά σου τα σκατά

Ψάξε να με βρεις και πιάσε με, αν μπορείς.

Και σκέφτηκα την κυρία Φρόσω να κολυμπάει μέσα στα σκατά κι ήθελα να γελάσω, αλλά δεν μπορούσα, γιατί ήρθαν τα όνειρα.

Ως διά μαγείας
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Σοφία Γαλή
Ηλικία:10+
Λέξεις κλειδιά: φιλοζωία, Μαγικός ρεαλισμός, Διαφορετικότητα, διαζύγιο, αυταρχισμός
ISBN:9789601622019 , Σελίδες:224 , ΒΚΜ:06201
Διάβασε απόσπασμα από το βιβλίο: pdf

Περίληψη

Η Μανταλένα, η μητέρα της Εύας, μοιάζει, λένε, με μάγισσα: κατακόκκινα μαλλιά, παρδαλά ρούχα, αλλόκοτη συμπεριφορά… Μαζί μ’ αυτά κι ένα εμπριμέ σπίτι, ένας κήπος-ζούγκλα στη μέση της Αθήνας κι ένα αυτοκίνητο με συννεφάκια.

Κάτι από τη Μανταλένα πήρε και η Εύα: τις ανάποδες μαγικές ευχές που τιμωρούν τους ενοχλητικούς. Και δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί που αξίζουν μια ανάποδη ευχή: η κουτσομπόλα γειτόνισσα, ένας βασανιστής ζώων, ένας αυταρχικός διευθυντής…

Καμιά φορά οι ανάποδες ευχές πιάνουν. Καμιά φορά, όμως, χρειάζεται και κάτι παραπάνω: χρειάζεται να νικήσεις τους φόβους σου, να διαλέξεις τους σωστούς φίλους και να τολμήσεις το ακατόρθωτο. Και τότε, ως διά μαγείας, ξεκινάει η μεγάλη περιπέτεια.

Soundtrack

The Beatles - With a Little Help from My Friends

https://www.youtube.com/watch?v=SkyqRP8S93Y

Video

See video

Δες το τρέιλερ από μια σειρά παραστάσεων της ομάδα τέχνης Πάροδος που διασκεύασε το Ως διά μαγείας για το θέατρο.

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

Διάβασε μια συνέντευξη της συγγραφέα με αφορμή το βιβλίο:

http://www.scribd.com/doc/28727337/2%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-sel-1-11

Διακρίσεις

  • ΒΡΑΒΕΙΟ Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
  • ΒΡΑΒΕΙΟ Λογοτεχνικού περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ

Σχόλια

Το διαβασα στην αδερφη μου κ ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΕ! Κι εμενα μ αρασε τοσο που το διαβασα 3Χ!
Αγαπητή Ζέφη, Εντοπίσαμε τη Μαρία Παπαγιάννη "σε ένα χωριό ασάλευτο πάνω στα βράχια" όπως το περιγράφει και στο Δεντρο το μονάχο και να τι μας απάντησε: "Xαίρομαι που σου άρεσε το Ως δια μαγείας. Η Μανταλένα είναι μια γυναίκα πολύ ιδιαίτερη. Ποιος μιλάει σήμερα στα λουλούδια του και στα ζώα του; Ποιος πιστεύει στα παραμύθια και στις νεράιδες; Ποιος πιστεύει όπως αυτή στα θαύματα; (Καλά κι εγώ πιστεύω αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...) Αν είναι όμως μάγισσα δεν μπορώ να σου απαντήσω. Νομίζω ότι κάθε αναγνώστης το διαβάζει και το βλέπει διαφορετικά. Και νομίζω στ΄ αλήθεια ότι κάθε αναγνώστης είναι κι ένας μικρός μάγος καθώς μπορεί και βλέπει στις σελίδες που διαβάζει πράγματα που οι άλλοι δεν βλέπουν. Πολλές φορές στα σχολεία που πηγαίνω και ρωτάω τι πιστεύουν τελικά για τη Μανταλένα ακούω τα πιο διαφορετικά πράγματα. Δεν ξέρω λοιπόν αν είναι μάγισσα. Ξέρω όμως πως οι άνθρωποι τρομάζουν με όσους δεν τους μοιάζουν. Και μια γυναίκα τέτοια σαν τη Μανταλένα μπορούν να τη βαφτίσουν με πολλά ονόματα: τρελή κι αλλοπαρμένη, αλλόκοτη, ανισόρροπη ή γοητευτική, ενδιαφέρουσα, ξεχωριστή, μια γυναίκα θαύμα. Μπορεί και μάγισσα. Ανάλογα από που την κοιτάς. Ανάλογα που στέκεσαι. Θυμάσαι το γράμμα που έγραφε η Εύα στον μπαμπά της στο τέλος του βιβλίου; "Μπαμπά τώρα μεγαλώνω και καταλαβαίνω ότι πολλές φορές τα θαύματα δεν είναι ίδια για όλους....Κι επίσης άρχισα να πιστεύω ότι οι διαφορετικοί άνθρωποι είναι χρήσιμοι για να βλέπουμε τη ζωή μας και με άλλα χρώματα. Να σαν τα χρώματα που φοράει η μαμά..." Τι λες κι εσύ Ζέφη; Δεν θα ήταν βαρετός ένας κόσμος χωρίς χρώματα και μια ζωή χωρίς θαύματα; Χίλιες +1 ευχές σε όλους για τις μέρες που έρχονται Μαρία Π."
εχω το βιβλιο και ειναι φανταστικο μια ερωτηση... η Μανταλενα τελικα ειναι μάγισσα ναι ή οχι?