Hint! Μπορείς να ανεβάζεις την άποψή σου, αφού πρώτα γίνεις μέλος της παρέας μας εδώ. Είσαι μέσα, λοιπόν;


Απόσπασμα

Τώρα, ο Φωκίων έχει πια φτάσει στα δεκαέξι του τα χρόνια. Βεργολυγερό το κορμί του, καστανά και μεγάλα τα μάτια του, καλογραμμένα τα χείλη του. Και ψηλός – λεπτά, μακριά τα κανιά του. Τον βλέπανε οι γείτονες να τρέχει και θαυμάζανε – «Ίδιος με ελάφι μοιάζει!». Αλλά ο Φωκίων δεν ήταν ελάφι. Άνθρωπος ήταν.

Ο Φωκίων δεν ήταν ελάφι
Συγγραφέας: Μάνος Κοντολέων
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Μυρτώ Δεληβοριά
Ηλικία:12+
Λέξεις κλειδιά: πολιτική και θρησκευτική καταπίεση, ελευθερία, δικτατορία, Δικαιοσύνη, αυταρχισμός
ISBN:9789601680545 , Σελίδες:96 , ΒΚΜ:12054
Διάβασε απόσπασμα από το βιβλίο: Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο.

Περίληψη

Ο Φωκίων είναι ένα παλικάρι που μοιάζει με ελάφι κι έρχεται από μια φανταστική χώρα, όπου οι άνθρωποι συνομιλούν με τα ζώα. Όταν συνειδητοποιεί πως υπάρχουν τόποι όπου κάποιοι στερούν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των άλλων, αποφασίζει να δράσει…

Μια συμβολική ιστορία γεμάτη δράση και συναίσθημα που αναφέρεται στον αγώνα των ανθρώπων για δικαιοσύνη και ελευθερία. Είχε πρωτοκυκλοφορήσει πριν από σαράντα χρόνια και τώρα ο ίδιος ο συγγραφέας το ανανέωσε μ’ έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο.

 

Ο Συγγραφέας αποκαλύπτει

«Καθώς σε λίγο συμπληρώνονται 40 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου που έγραψα –«Ο Φωκίων ήταν ελάφι», εικονογράφηση της Διατσέντας Παρίση, Εκδ. Καστανιώτη- θέλησα να επιστρέψω σε αυτό και να προσπαθήσω να το επαναγράψω τόσο σε επίπεδο γλωσσικών εκφράσεων, όσο όμως -και κυρίως- με τη τωρινή μου άποψη πάνω στα θέματα που αναπτύσσονται μέσα στην ιστορία.

Και όσον αφορά τη γλώσσα διαπίστωσα τις ατέλειες ενός πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου και τις επεξεργάστηκα με την εμπειρία που πλέον διαθέτω.

Αλλά η στάση μου πάνω στην ιδεολογική ουσία του έργου όχι μόνο παραμένει η ίδια, αλλά έχει γίνει και πιο απαιτητική.

Η αξιοπρέπεια του ατόμου, η ελευθερία των λαών και η τόλμη να αγωνίζεσαι όχι μόνο για το δικό σου δίκιο, αλλά και των άλλων εξακολουθεί να είναι βάση των ‘πιστεύω’ μου. Κι αν τότε αυτή τη στάση με μια διστακτικότητα θέλησα να την καλύψω χρησιμοποιώντας ως φορείς της ζώα για ήρωές μου, τώρα με μια –τολμώ να πω- προκλητικότητα τη φωτίζω άπλετα. Γιατί δεν μας παίρνει άλλο να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Οπότε … Ο Φωκίων ΔΕΝ ήταν ελάφι. Αυτό το ΔΕΝ είναι μια ξεκάθαρη δήλωση. Ίσως είναι και η προτροπή μιας σαραντάχρονης συγγραφικής εμπειρίας προς τους σημερινούς νέους – αναζητήστε την αληθινή σας ταυτότητα και απαιτείστε από τους άλλους να τη σεβαστούνε.» (από συνέντευξη του Μάνου Κοντολέων στο ELNIPLEX)